2 Dagen hobbelen en smelten in Denali,

Hello, nice to see you Het wekkertje ging maandagochtend weer vroeg, om 5.00 uur. Onze bus in Denali vertrekt om 7.15 en die willen we niet missen natuurlijk. Bovendien wilden we ruim op tijd zijn om de plekjes voor in de bus te bemachtigen. Daar heb je het beste uitzicht en de meeste beenruimte. Om 6.10 reden we van de camping in Healy weg en 20 minuutjes later waren we bij de parkeerplaats in Denali. We pakten onze fotospullen en rugzak met overlevingspakket voor 1 dag. Een vestje was wel even nodig op dit vroege tijdstip. Daarna zeker niet meer, het was weer een zeer warme dag, ~30’C. Bij het busstation is een groot gebouw met een winkeltje en een aantal balies voor de tickets. Aan de achterkant loop je eruit en kom je bij de plek waar alle bussen vertrekken. Bordjes geven aan welke bussen op die plek vertrekken. Wij moesten staan bij Wonderlake, een groene Transit bus. De bussen zijn van het type Amerikaanse schoolbus, van het type: spartaans. Geen luxe, alleen het hoognodige, een bank, zit er in. Andere bestemmingen van de groene bussen zijn Eielson, Toklat, Kantishna, of de Camperbus. Er rijden ook bussen met gidsen, die zijn wit voor de Experience Tour, inclusief lunchpakket. Steeds als er een bus aankomt wordt er omgeroepen dat je in moet stappen, de buschauffeur/chauffeuse controleert je kaartje. Toen we om 6.40 aankwamen stonden er gelukkig pas 2 mensen in onze rij, we hadden dus een plekje voor in de bus. Hoe eerder je komt hoe meer keus je hebt. Missie geslaagd. Rond 7.20 vertrokken we met Chandra, een ferme dame die al 16 jaar in Denali rondrijdt. Ze gaf ons heel veel informatie over de dieren die we tegen konden komen, waar het beste leefgebied voor ze is, dat we STOP moeten roepen als je denkt iets interessants te zien. Er wordt ook regelmatig gepauzeerd, elke 1 ½ uur-2 uur, variёrend van 10-30 minuten. Soms is er een toiletruimte, vaak is dat een simpel buitentoilet, een soort vat met daarop een wc-bril boven een gat in de grond. Gelukkig wel in een afgesloten ruimte. Bij het Eielson Visitor Centrum is een mooi gebouw met info over de natuur in Denali en normale toiletten. En dan zijn er nog de stops bij mooie uitzichtpunten en bij Wonderlake, een flink meer aan het einde van de berijdbare weg door Denali. Denali is een gigantisch groot NP , het is ongeveer 23.000 vierkante km, dat is meer dan de helft van Nederland! Er loopt 1 weg doorheen, die 95 mile lang is, dat is 152 km. Onze busrit naar Wonderlake duurt ongeveer 11 uur (heen en terug in totaal), een hele lange zit dus. In het begin zagen we al snel een eland langs de weg, er zijn heel veel wilgenstruiken, het favoriete eten van deze dieren. Hoe verder je het park in rijdt, hoe meer het landschap verandert. De grote struiken en bomen verdwijnen en er is alleen nog toendra , kleine bosjes ,gras en rotsen. De weg klimt ook een flink stuk en af en toe moet je maar niet naar beneden kijken, er is dan een flinke afgrond. Toch rijden de bussen moeiteloos over de smalle slingerweggetjes en regelmatig komt er ook een bus van de andere kant. Iew. Gelukkig zijn er uitsparingen aan de randen zodat ze elkaar net kunnen passeren. Ook niet echt top als je net aan de buitenkant van de weg rijdt, dan komt de bodem van de afgrond toch wel erg goed in beeld. Het uitzicht was vandaag helaas minimaal, door de rook was het zicht op de bergen 0,0. In de middag zagen we een beetje van de bergen langs het pad. De dieren lieten zich gelukkig wel zien. We zagen regelmatig kariboes, de bekendere variant is het rendier zoals wij die in Europa kennen. Het is de enige soort van de herten waarbij zowel de mannetjes als de vrouwtjes een gewei krijgen. Bij de mannetjes groeien ze uit tot enorme takken, de vrouwtjes hebben slechts kleine stukjes versiering. Momenteel leven de kariboes nog veel alleen, pas later in het seizoen zoeken ze elkaar weer op om wat gezellige dingen met elkaar te doen. We zagen ook in de ochtend 2 grizzly beren, beetje ver van de bus. In de middag zagen we een vrouwtje met haar 2 jongen van 2 jaar oud redelijk dichtbij grazen in het gras. De grizzlies van Denali zijn heel erg licht en een stuk kleiner dan de andere grizzlies in Alaska. Het verschil komt door het eten. In Denali is er geen zalm om te eten, de beren zijn bijna vegetarisch. Hun familieleden die zalm eten worden groot en dik en zijn veel donkerder van kleur. Als de bus stopt bij dieren mag je bijna geen geluid maken, de raampjes mogen wel open, je mag opstaan, geen handen buiten de ramen steken, wel een cameralens. Als beren erg dichtbij zijn dan maak je totaal geen geluid, fluisteren mag als ze verder weg zijn. De beren mogen geen geluid horen van mensen in een bus. Alleen als je buiten gaat wandelen mag je wel praten en dat schrikt juist de beren dan af omdat ze het nooit horen. En de bussen rijden de hele dag af en aan zonder dat de beren ervan schrikken, voor hen zijn het rollende dozen in het landschap. Raar maar waar. Zelfde geldt ook voor de elanden, kariboes en andere dieren. Het was ontzettend warm tijdens de bustrip, en buiten de bus was het ook niet heel fijn. Bij Wonderlake draaide de bus weer om en hobbelden we terug. Even na 18 uur waren we weer bij onze camper en reden we terug naar de camping. Op dinsdag hebben we dezelfde busreis gemaakt, deze keer met Tina die ons weer voorzag van andere informatie, leuk om van 2 mensen info te krijgen. Ook op dag 2 zagen we elanden, kariboes, dezelfde grizzlymama met haar 2 kinderen, deze keer heel dicht bij de bus. Ze speelden langs de weg en staken de weg over vlak voor de bus. Dat was echt geweldig. En als toegift zagen we heel kort een Lynx in de bosjes rondlopen dichtbij de bus. Helaas konden we geen foto’s maken door al het groen, maar het was super bijzonder om dit schuwe dier te zien. Heel speciaal. Ook op de tweede dag geen uitzicht op de bergen, de rook hangt er nog steeds. Boehoehoe, maar klagen doen we niet, de dieren maakten het weer heel apart. Het was nog warmer dan de dag ervoor. Bij terugkomst op de camping heb ik nog even navraag gedaan bij de beheerder of er problemen te verwachten zijn op de weg door de bosbranden. We moeten bijna 600 km gaan rijden van Denali naar Seward. Vorige week was daar erg veel rook en een brand vlakbij. Die brand is er nog steeds, al 4 weken!!! Maar er is geen wegafsluiting op onze route, dus we kunnen met een gerust hart vertrekken. Ik kan nu alvast zeggen dat die reis goed is verlopen, er was heel veel rook 40 km voor Seward, maar eenmaal op de camping is de lucht schoon, het is er zelfs afgekoeld. En we hoorden tijdens het avondeten Bald Eagles roepen, ze vliegen boven de camping en zitten soms vlakbij in een boom. Dus daar gaan we nog even achteraan. Er is hier vlakbij een verzamelplek voor zalmen waar de arenden rondhangen. Deze tip kregen we van een andere camperaar/fotograaf. Donderdag hebben we in Seward onze eerste van 3 wandelingen met gids. Dat wordt weer hard werken de komende dagen. Tot ziens, Groetjes van Smokey and the Bandit