Knallend naar de Drakensbergen

Allloha

Gisteren vertelde ik al dat we vandaag gingen verkassen naar de bergen voor onze 4 wandeldagen met gids. We hadden alles snel ingepakt die ochtend en liepen om 7.00 uur naar de Lodge om uit te checken. Er werd voor ons nog een ontbijt gemaakt om mee te nemen en we kregen ook nog een kopje koffie. Een serveerster vertelde dat we net een spannende olifantenshow hadden gemist. De jeeps die die ochtend op safari gingen waren achtervolgd door de grote mannetjesolifant die in musht is. Dan is zo’n olifant helemaal door het dolle omdat hij last heeft van zijn hormonen. Ze zijn supersnel geїrriteerd en vallen snel aan. Brrr, die wil je dan echt niet tegenkomen. Dat zal vast heel spannend zijn geweest in de jeep denk ik. Arme Sifiso en gasten. Tja wij moesten toch vertrekken en konden alleen maar hopen dat die olifant inmiddels uit de buurt was. We vertrokken rond half 8 nadat we nog even met onze gids Christeen hadden gebeld om te zeggen dat we op weg waren naar de Drakensbergen. Zij ging die ochtend ook die kant op, ze woont 300km daar vandaan en ze heeft een accommodatie geregeld voor 5 nachten om met ons te kunnen wandelen. Vaak blijft ze dichter bij huis voor de hikes in de zuidelijke Drakensbergen (het bedrijf heet ook Southern Secrets), maar ze vond het geen probleem om onze kant op te reizen.

We reden net het pad bij de Lodge uit toen we voor ons op de weg iets zagen lopen. Het waren Afrikaanse Wilde Honden, wel 11 stuks. Krijg nou wat, ze renden voor de auto uit en stopten af en toe om uit te hijgen en stonden dan pal naast de auto. Ik kon ze bijna aaien. Ze kwamen ons allemaal uitzwaaien. Supersupergaaf. Even verderop stond een kudde giraffen naast de weg van 10 stuks, het houdt maar niet op. Gelukkig waren we inmiddels al wel een flink stuk bij de vlakte vandaan waar de woeste olifant die ochtend de jeeps had uitgedaagd. We tuften gezellig verder en zaten nog bij te komen van de honden en giraffen toen daar ineens DE olifant op het pad liep, recht op ons af. SHITTTTTT, da’s niet leuk. Hij was nog best ver weg maar hij stond al met zijn oren te flapperen en met zijn kop te schudden, die was echt superpissig zeg. We reden meteen achteruit, maar hij liep verder ons tegemoet. Hij was echt nog ver weg, maar we wilden echt niet wachten tot hij dichterbij kwam. Hij bleef op het pad lopen en we reden nog verder achteruit en keerden de auto. We hebben 10 minuten staan wachten met de motor uit om te kijken of hij er nog steeds aan kwam, maar het bleef gelukkig rustig. We stonden wel inmiddels om een bocht en achter een heuveltje en konden niet zien waar hij was. Maar wat nu? Als we weer zouden omdraaien en doorrijden kon hij er misschien toch weer staan. We besloten om toch weer te keren en voorzichtig door te rijden, er is maar 1 weg die naar de uitgang van Hluhluwe gaat. Gelukkig was hij verdwenen en kwamen we alleen nog een paar wrattenzwijntjes tegen. Oeffff, dat was een spannend afscheid van Rhino Ridge. Iets te spannend misschien, maar wel leuk, achteraf tenminste.

We bereikten zonder kleerscheuren de uitgang van Hluhluwe en draaiden de “snelweg” op, dat is een 2 baans weg waar je 80km mag rijden. Af en toe wordt het een 3 baans weg, als iemand wil inhalen dan gaan de auto’s gewoon aan de kant rijden. Best handig. We kwamen weer langs een paar trieste dorpjes met hutjes van steen en golfplaten, de stalletjes langs de weg en heel veel mensen en dieren. Na een poosje kwamen we zelfs op een echte snelweg, van wel 4 rijstroken, soms zelfs met gescheiden rijstroken. Dat hadden we nog niet eerder meegemaakt deze reis. Gelukkig namen we geheel in lijn van deze vakantie ergens weer de verkeerde afslag en reden 30 minuten de verkeerde kant op. Ook weer 30 minuten verspild om de goede kant op te rijden, maar het ging toch best voorspoedig allemaal. We maakten een tussenstop bij een groot benzinestation met winkeltjes en nuttigden superverse muffin met koffie. We kochten een paar sandwiches voor de lunch en reden verder langs de kust. Af en toe zagen we de zee. Het zag er hier allemaal veel rijker uit, mooie huizen, resorts, mooie winkeltjes. Heel erg toeristisch. We bereikten Durban en sloegen daar rechtsaf het binnenland in. Het werd meteen weer armoedig en er was ook weer minder snelweg. Gelukkig reden we al rond 14 uur de bergen tegemoet. Het werd steeds heuvelachtiger, alles was supergroen, maar sommige bomen waren hier al in herfstkleding. Het is hier wat koeler dan in Kruger en Hluhluwe, het is hogergelegen en er staan andere bomen die sneller verkleuren. Het was een prachtig gezicht. Pas de laatste 20 km kwamen er echt bergen in beeld. Het Champagne Castle hotel ligt in een erg toeristisch gebied, er zijn heel veel hotels en resorts in de buurt van de bergen. Om 14.30 waren we op de parkeerplaats van een prachtige tuin met Lodge en gebouwen er omheen. Ziet er weer veelbelovend uit. Mooimooi.

We meldden ons bij de receptie en een dame vertelde ons dat we een self catering chalet (zelf koken) hadden geboekt. Nee, dat klopt niet, wij hebben volgens ons reisbureau een kamer met volpension geboekt. Oorspronkelijk had ik wel gevraagd om een chalet maar toen was er toch per abuis een kamer met ontbijt, lunch en diner geboekt. Dat hebben we toen maar zo gelaten omdat het misschien toch handiger was om niet zelf te koken na een lange dag wandelen. Op de voucher staat ook dat we een kamer hebben met full pension. Nu hadden we dus ook geen boodschappen gedaan om iets te eten te halen. Er werd een dame bijgehaald en die zei dat we toch het chalet konden nemen en dat het eten alsnog inclusief zou zijn. Goed idee, we hebben nu een vrijstaand huisje en alles inclusief. We kregen de sleutel en liepen naar ons onderkomen. Het was even een schok want ons “huisje” bleek een groot huis te zijn van 2 verdiepingen. Prachtig, volgens mij gebruik ik dit woord best wel vaak…… Maar het is gigantisch groot, 3 slaapkamers( 2 beneden en 1 boven) met 2 badkamers met douche en 1 badkamer met bad en douche. We kunnen verstoppertje spelen. We hebben een giga keuken, die we dus niet gaan gebruiken, een prachtige tuin met pauwen, ibissen en nijlganzen (da’s minder, die maken zo veel herrie, zitten thuis ook op het dak, grrrr). Vloerverwarming in het hele huis, maar weer geen internet. Wel in de hoofdlodge dus daar wandel ik dan af en toe naar toe als ik tenminste tijd heb na het wandelen. Kan dus weer even duren voordat jullie een update ontvangen.

Ik had Christeen ook gebeld toen we gearriveerd waren en om 15.45 was ze bij ons kasteeltje en spraken we de wandelingen voor de komende dagen door. Ze logeert hier in de buurt en kwam even op de koffie. Ze lijkt heel aardig en ik denk dat we de komende dagen leuke hikes met haar gaan beleven. Ze vertelde ook dat de weersverwachting voor de komende week perfect is, veel zon en heel weinig regen. Maar in de bergen is nooit iets zeker, en vooral het weer niet. We zijn op alles voorbereid en hebben er veel zin in. Na de bespreking gingen we om 18.30 naar het restaurant voor een heerlijk buffet. Dat was weer afzien, zoveel lekkernijen, moeilijk te weerstaan. Ik zal mezelf de berg op moeten hijsen de komende dagen, dat is de straf voor al het lekkere eten. We vertrekken morgenochtend al meteen om 7 uur en ik heb een ontbijt en lunch geregeld om mee te nemen. Dat kregen we na het diner ingepakt en het zijn 4 grote zakken met heel veel eten. Sandwiches, fruit, drinken, koekjes, chips, knabbels, snoep. Het eten komt bijna onze oren uit. Inmiddels is het al bijna 23 uur en ligt Leen al 2 uur in bed, die is versleten na een dagje autorijden. Hopelijk kan ik dit verhaaltje snel plaatsen, zal het morgen proberen na de wandeling.

Oant moarn,
Liefs Ellien