Een afscheid van formaat
Door: Ellien
Blijf op de hoogte en volg Leen en Ellien
20 April 2018 | Zuid-Afrika, Hluhluwe
Vandaag hadden we weer een dagvullend programma. We deden de ochtend en avondsafari en ook de bushwalk met Nunu na de ochtendsafari. We hebben het er maar druk mee, maar uitrusten doen we thuis wel, dat doen wij meestal niet op vakantie. Tijdens de ochtendsafari was het druilerig weer, best koud en zwaar bewolkt. Ook de dieren vonden het geen goed idee om naar buiten te komen, ze bleven lekker in de bosjes zitten op een paar impala’s en zebra’s na. Een paar giraffen en dat was het zo’n beetje. Elke dag is weer anders en dan waardeer je het weer als er wel iets leuks te zien is. Tijdens ons ritje raakten we aan de praat met 2 nieuwe Zwitserse gasten. Ze raakten erg enthousiast na onze verhalen over de bushwalks met Nunu en bekeken onze foto’s die nog op de camera stonden. We vertelden dat we die middag voor de 3de keer zouden gaan. Na terugkomst aten we snel het ontbijt en stonden om 10.30 alweer te trappelen voor onze bushwalk. We dachten dat we weer privé zouden lopen, maar ook de 2 Zwitsers hadden meteen geboekt na de ochtendsafari en er gingen ook nog 2 Engelsen mee die ook via via hadden gehoord dat de bushwalk zo leuk is. We hebben dus blijkbaar goed reclame gemaakt.
We reden weer met Nunu en nog een Zulu gids naar het startpunt in de buurt van de vlakte. Er was daar helemaal niks te zien. Als het waait en koud is dan komen de dieren daar niet graag. We liepen de bosjes in en Nunu klom even op blote voeten een boom in om te kijken waar de dieren uithingen. Hij zag neushoorns en buffels in de buurt, en daar liepen we naar toe. Al snel kwamen we 2 neushoorns tegen. Wij wisten inmiddels wat er ging gebeuren, maar de andere gasten schrokken zich het apelazerus. We hadden verteld dat ze heel dichtbij zouden komen, maar als je dan ineens voor 2 enorme neushoorns staat met die lange scherpe hoorns dan is dat toch wel even schrikken. Maar iedereen overwon zijn angst en we gingen zitten en maakten foto’s. De neushoorns waren weer erg nieuwsgierig en kwamen steeds dichterbij. 1 van de 3 dames (niet ik) sprong op en had het bijna niet meer, maar Nunu zei dat ze toch moest gaan zitten. Dat deed ze gelukkig weer en ze ging zelfs op de foto met de neushoorns een metertje of 3-4 achter haar. Gaaf weer, zo bijzonder. Na de fotostop stonden we langzaam op en liepen verder de bush in. Een grote kudde buffels stond ons aan te kijken, gelukkig liepen we er deze keer niet zo dicht er naar toe, maar een beetje er omheen. De tocht ging verder door het lange gras en we duwden ons door struiken met lange stekels. Af en toe klom Nunu even hoog in een boom om te kijken waar de dieren zaten. Zo vond hij weer neushoorns en liepen we daar naartoe. Se hadden weer van dichtbij een mooie ontmoeting met de zware jongens en daarna liepen we in het bos. We vonden weer een valdeurspin en niemand wist natuurlijk wat er ging gebeuren. Nunu lokte de spin weer uit zijn holletje en iedereen was verbaasd, inclusief mijzelf. Het duurt een poosje voor de spin zich uit het holletje liet trekken en ineens is hij daar en schrik je toch best wel. Deze keer vond ik het zelfs niet eng meer. Snap het zelf ook niet, ben immers als de dood voor die beesten, toch??? JA NOG STEEDS. Maar op de een of andere manier is deze minder eng.
We aten onderweg nog wat besjes en kwamen toen op het spoor van een zwarte neushoorn. Tot nu toe hebben we steeds de witte neushoorns gezien met de brede bek. De zwarte variant met de puntlip wil Nunu ook liever niet tegenkomen, ze zijn wat sneller agressief, maar gelukkig ook veel schuwer. Nunu kent ze dus ook niet zo goed. Ineens stonden we toch oog in oog met een neushoorn en we schrokken, Nunu ook, maar al snel zag hij dat het goed volk was, “alleen” maar een witte neushoorn met een hoorn van 75 cm en 2000 kilootjes. Die kunnen we wel aan……. Haha. We liepen toch zo snel mogelijk weg uit het dichtbeboste gebied en kwamen gelukkig niks engs meer tegen. We reden met de jeep weer terug naar de Lodge en bij het laatste stukje had de andere gids even problemen om op een steil stuk omhoog te rijden. Hij is nog in opleiding en heeft ook het rijden nog niet helemaal onder controle. We reden achteruit en hij moest meerdere keren de hellingproef uitvoeren voordat we omhoog konden rijden. Nunu bleef heel rustig en gaf hem advies, het ging uiteindelijk goed maar hij moet nog veel leren denk ik.
Terug in de Lodge moesten we weer snel lunchen want Sifiso wilde extra vroeg vertrekken voor de middagsafari. In plaats van 15.30 vertrokken we alweer om 14.45. Toen we in de jeep zaten vertelde hij waarom hij zo’n haast had; hij had een melding gekregen van Afrikaanse wilde honden die een prooi hadden gevangen in de ochtend en hij hoopte dat ze er nog zouden zijn. Dus het plan was om heel snel naar het begin van het park te rijden (waar ze het laatst waren gezien), ongeveer 30 km ver zonder al teveel stops. Dat lukte slechts gedeeltelijk, onderweg versperde een grote giraffe de weg, die liep recht op ons af. We bleven staan wachten en steeds kwam hij dichterbij, prachtig om te zien. Pas op 10 meter van de jeep besloot hij om toch maar de bosjes in te lopen. Daarna belandden we in een buffelversperring. Ze bleven op de weg staan en we moesten zelfs omdraaien en via een andere weg verder rijden. Vervolgens kwamen we bij een zebrapad, 6 volwassenen en 2 kleintjes, ook een fotostop waardig. Maar uiteindelijk kwamen we op de plek van de wilde honden. Het was niet moeilijk te vinden waar ze zaten omdat er enorm veel gieren in de lucht vlogen en in de bomen zaten. Het waren er gigantisch veel, meer dan 100 gieren! Op het pad lagen 2 Afrikaanse honden uit te buiken, ze lagen helemaal te hijgen en hadden een hele dikke buik van het vreten. De prooi, waarschijnlijk een jonge buffel lag verstopt in het gras, daar hebben wij niks van gezien. Er waren vast nog meer honden verstopt bij het lijk. Af en toe waggelden de honden een beetje en ploften dan weer neer op het pad. Stelletje vreetzakken.
Na de honden moesten we weer snel verder omdat Sifiso ook gehoord had dat er leeuwen in de buurt waren. Jeetje dat zal toch niet waar zijn dat we die ook nog gaan zien? Inmiddels hadden we ook al de nodige neushoorns ontmoet, ook van dichtbij langs de weg, op de weg. Het leek wel of alle dieren hadden besloten om die avond op het pad te gaan lopen. We vonden langs de weg 2 leeuwen die lagen te chillen. Er waren al meerdere auto’s en jeeps, het nieuws gaat als een lopend vuurtje. Maar je komt vanzelf aan de beurt en we stonden op 1 meter van de leeuwen, die het allemaal prima vonden. Na de leeuwen zagen we nog meer buffels en de neushoorns bleven ook overal opduiken. Toen we een bocht omgingen stonden er zelfs 4 op het pad ons aan te staren. We konden niet verder. Uiteindelijk gingen ze een beetje aan de kant en reden we er voorbij. Blijft toch altijd spannend om ze te passeren, maar het zijn vriendelijke reuzen gelukkig. De meest althans. Na nog een paar neushoorns en ook olifanten zagen we roofvogels en in de schemering een hyenapuppie op de weg. Wat een tocht zeg. In totaal hebben we 19 neushoorns gezien, olifanten, 2 kudde buffels, 2 leeuwen, 2 wilde honden, zebra’s, giraffen, veel vogels, paar roofvogels en wrattenzwijnen naast de jeep. Het was onze laatste safari, misschien dat daarom alle dieren zo hun best deden?
Leen en ik wilden eigenlijk de volgende ochtend nog een Game Drive doen en na het ontbijt van 9.30 weggaan, maar volgens de manager van de Lodge was de afstand naar de Drakensbergen niet 350 maar ruim 600km. Oeps, hadden we even verkeerd ingeschat. Dus besloten we om op tijd te vertrekken, de ochtend Game Drive en het ontbijt gingen we niet meemaken helaas. We wilden echt niet in het donker aankomen in de bergen en je weet nooit wat je onderweg allemaal gaat tegenkomen. Na het avondeten zaten we nog wat te internetten in de Lodge en kregen we bezoek van het Zwitserse echtpaar die met ons de bushwalk hadden gedaan. Ze waren erg benieuwd naar al onze foto’s en waren ook geїnteresseerd naar mijn reissite. Haha, ik word nog beroemd! Ook een nieuw Nederlands echtpaar had gehoord van onze spannende bushwalks en kwam even informeren naar onze ervaringen. Nou ze besloten om de volgende dag ook mee te gaan met Nunu. Na de reclamecampagne gingen we naar huis en kropen helaas voor de laatste keer onder onze klamboe van de Rhino Ridge. Wat een waanzinnige tijd hebben we hier gehad. Inmiddels staan ze op een gedeelde eerste plek met Elephant Plains. De ontmoetingen met al die neushoorns tijdens de bushwalks zijn onbetaalbaar.
Tot morgen
The Lucky Ones
-
22 April 2018 - 22:29
Lvdkooij:
Je verhaal was weer genieten en de foto s waren geweldig wat hebben jullie een geweldige vacantie is je gegund ma en pa -
23 April 2018 - 01:00
Franziska:
Inderdaad een schitterend afscheid van de wildparken! Als jullie nu ook in Zwitserland beroemd zijn, dan moet ik jullie verhalen in de toekomst misschien in het Duits gaan vertalen. ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley