Laatste dag, Vaticaanmuseum en Engelenburcht

Laatste dag, Vaticaanmuseum en Engelenburcht

Ciao,

Vroeg uit de veren, wekkertje ging al om 6.00 uur! Tja, je moet er wat voor over hebben om het Vaticaanmuseum te kunnen bezoeken. Eerst moesten we de koffers in bewaring geven en daarom stapten we al om 7.30 op de metro bij het Colosseum. 20 minuutjes later waren we bij het afgiftepunt bij treinstation Termini. De koffers werden allemaal gewogen en doorgelicht, paspoorten bestudeerd en daarna verdwenen ze achter slot en grendel. Goed geregeld en zag er betrouwbaar en betaalbaar uit. De prijs varieert, de eerste 5 uur is 6 Euro per koffer en daarna betaal je 1 Euro extra per uur. Vervolgens weer kaartjes gekocht voor de metro naar Vaticaanstad. Deze keer ging het goed met het papiergeld. We stapten uit bij halte Vaticaanmuseum, net als heeeeel veel andere mensen! We liepen richting Vaticaanstad en schrokken van een hele lange rij die al in de straat voor het Vaticaan stond. Oh jee, waar is het eind van die rij? Hoek om, nog steeds een rij, volgende hoek om en nog een en toen stonden we bijna bij de achterkant van het Sint-Pieterplein. En dat betekent dus gewoon een mega-lange wachtrij. Blijkbaar wilden heel veel mensen vroeg het museum in. En gratis natuurlijk. Nu is het altijd erg druk hier sowieso. 1- 1 ½ uur is gebruikelijk. Er zat totaal geen beweging in, maar het was nog geen half 9 en dan zou het pas open gaan. Dachten we…. De kinderen besloten om de hele rij af te lopen en te kijken of er al beweging in zat. Ze keerden terug met de mededeling dat het pas om 9 uur openging en dus stonden we sowieso tot die tijd stil. We hoopten dat als we eenmaal gingen lopen dat we dan voor 10 uur binnen zouden zijn. We wilden hoe dan ook naar binnen. Om 9 uur kwam er idd eindelijk beweging in de meute en we schuifelden gestaag richting ingang. En koud dat het was! De zon scheen wel, maar het was nog vroeg en we stonden aan de schaduwkant. Uiteindelijk bereikten we verkleumd om 9.45 de ingang en kregen het nog bijna aan de stok met 2 oudere dames die dus gewoon onder het hek doorschoven en naar binnen liepen. Watttttt, ben je nou helemaal… Maar ja, ze deden of hun neus bloedde en gingen gewoon hun gang. Grrrr.

Eenmaal binnen namen we een grote roltrap en begonnen we aan ons museumbezoek. Er is een looproute uitgezet, waardoor je vanzelf door verschillende afdelingen komt. De een nog mooier dan de andere. We vergaapten ons aan Egyptische schatten, busten, dierenbeelden, enorme wandtapijten, rijkelijk versierde kasten, mozaïeken, grote beelden, gigantische geografische wandkaarten en natuurlijk heel veel prachtige schilderijen. Alles tentoongesteld in verschillende gangen die ook allemaal prachtig bewerkte plafonds hadden. Overal waar je kijkt is iets te zien. Het is fantastisch. Uiteindelijk voerde de route ons naar de Sixtijnse kapel. Dat is een aparte kapel die heel beroemd is door de ongelooflijk mooie plafondschilderingen van Michelangelo. De wanden zijn ook helemaal voorzien van Fresco’s (schilderingen) van de meest beroemde kunstenaars van de Renaissance. Je mag hier niet stil staan, daar zorgen de suppoosten wel voor en ook absoluut niet fotograferen. Ahum, is volgens mij toch stiekem gebeurd, ssssst niks zeggen. Na de Sixtijnse kapel kwamen we in een restaurant en hebben we onze meegebrachte lunch genuttigd. Wat is dit mooi zeg, had dit echt niet willen missen. We liepen naar de uitgang, zelfs dat was spectaculair. Er is geen roltrap naar beneden maar een prachtige wenteltrap die je naar beneden voert. Een kunstwerk op zich. Deze wenteltrap van Giuseppe Momo is in 1932 in gebruik genomen. Eenmaal buiten waren we heerlijk opgewarmd.

Ter info: Vaticaanmuseum / Sixtijnse kapel

Vaticaanstad is een land, en wel het kleinste landje ter wereld en telt 800 vaste inwoners. Alleen het Vaticaanmuseum is te bezichtigen, de rest is verboden gebied. Vaticaanstad is omgeven door een hele hoge muur.
De Vaticaanse Musea (ja het zijn er dus meerdere), is een groep musea in de Apostolische paleizen en de collecties zijn in de loop der eeuwen ontstaan doordat pausen kunstwerken aankochten, lieten vervaardigden of veroverden. De opdrachtgever van het eerste museum was Paus Sixtus IV. Na het eerste museum werden in de 18de en 19de eeuw de huidige musea erbij gebouwd. De musea bezitten veel werken uit de Renaissance schilderkunst zoals Perugino, Giotto, Leonardo da Vinci, Caravaggio, Rafaël en natuurlijk Michelangelo. Bij elkaar zijn er 54 zalen.
De Sixtijnse kapel is de bekendste kapel in het Apostolisch Paleis en vaak te bezichtigen als onderdeel van de Vaticaanse Musea. Het is de ruimte waar in conclaaf de kardinalen bijeenkomen om er een nieuwe paus te kiezen. Voor dit conclaaf wordt er op het dak van de kapel een extra schoorsteen geplaatst, waaruit tijdens het conclaaf 2 keer per dag rook komt. Dit is afhankelijk van de uitslag van de stemrondes zwarte of witte rook, zodat de mensen op het Sint-Pietersplein kunnen zien of er al dan niet een nieuwe paus is gekozen.

De Sixtijnse kapel werd ontworpen door Pontelli voor paus Sixtus IV, naar wie de kapel is vernoemd en werd tussen 1473 en 1481 gebouwd door Giovanni di Dolce. De kapel is rechthoekig en is 40 meter lang, 20 meter hoog en 13,5 meter breed. Dit zijn exact dezelfde afmetingen van de tempel van Salomo, zoals beschreven in het Oude Testament. Na voltooiing ervan werd de kapel versierd met fresco’s. Op deze schilderingen worden belangrijke gebeurtenissen uit de christelijke geschiedenis afgebeeld. Het plafond was oorspronkelijk azuurblauw geschilderd en met gouden sterren gedecoreerd. In 1508 besloot paus Julius II dat er een nieuw fresco geschilderd moest worden op het plafond en hij contracteerde Michelangelo, die zich tot dan toe vooral met beeldhouwen had beziggehouden. Michelangelo bouwde een steiger en schilderde in 5 jaar tijd meer dan 300 figuren boven zijn hoofd. In het midden van het plafond bevindt zich het meest bekende onderdeel van het fresco: De schepping; waarop te zien is hoe God het leven geeft aan Adam. Overigens moet je heel goed zoeken naar deze schildering, het is nl. best wel klein en heel hoog in het plafond. In 1535 werd Michelangelo opnieuw benaderd voor een schilderopdracht in de kapel. De muur achter het altaar werd beschilderd met een afbeelding van Het Laatste Oordeel. Michelangelo voltooide dit in 1542.

Na het Vaticaan hadden we nog ruim de tijd om de naastgelegen Engelenburcht te bezoeken. Het was inmiddels mega druk in de straten en er was heel veel politie op de been. Ze liepen met vervaarlijk uitziende automatische geweren en er reden ook heel veel politiewagens rond. Dit was de andere dagen ook zo en schijnt redelijk normaal te zijn in Rome. Maar het was nu wel wat drukker met agenten. Bovendien was er ook veel militair machtsvertoon. Bij de drukste monumenten stonden militaire voertuigen met bijbehorende stoere gewapende militairen. Heel veel machtsvertoon dus en de reden was wel duidelijk denk ik. Ik vond het enigszins geruststellend, maar er waren zulke gigantische mensenmassa’s in de straten dat er geen beginnen aan is…….. We moesten ons door de straten voor de Sint-Pieter heen wurmen op weg naar de Engelenburcht, jeetje nog nooit zoveel mensen op de been gezien. Kaartje gekocht en toen konden we de burcht bewonderen. Er is een museum en heel veel zalen met schilderingen. Op een gegeven moment kwamen we via trappen op een verdieping waar je buiten rondom kon lopen en door de muren een prachtig uitzicht over Rome had. Er was ook heel tactisch een restaurantje gevestigd. Ik stond onderaan een trap die eindigde bij een dichte deur. Ineens ging die deur open en liepen er mensen naar binnen. Wat zou er achter die deur zijn? Ik ook naar boven, maar de deur was dicht. Gelukkig ging hij toch open en kon ik naar binnen. Dit was de toegangstrap naar het allerhoogste uitzichtpunt boven op de burcht. Bijna onvindbaar, want die deur gaat alleen van binnen open en dat moet je dan toevallig net zien als er iemand naar buiten komt. Niet echt handig dus. Gelukkig kon ik na wat zoekwerk de rest van de familie ook vinden en hebben we met z’n 5-en lange tijd rondgehangen op het dak van de burcht. Het was wederom zonovergoten en het uitzicht geweldig mooi. Een geweldige afsluiting van deze Rome-trip. Rond half 3 gingen we weer naar buiten en zijn over de Engelenbrug naar de andere kant van de rivier de Tiber gelopen. Langs deze oever van de Tiber was het wat minder druk en zo konden we snel met de metro naar treinstation Termini reizen.

Ter info: Engelenburcht

De Engelenburcht kan je bereiken door de rivier de Tiber over te steken via de Engelenbrug. Aan weerskanten staan in totaal 10 Engelen op de brug. Zij dragen elk een van de wapenen van Christus. De Engelenburcht wordt ook wel Castel Sant’Angelo genoemd en heeft door de jaren heen verschillende verbouwingen ondergaan. De burcht werd tussen 135-139 gebouwd. Toen was het nog geen burcht, maar een mausoleum (begraafplek) voor Keizer Hadrianus. In 280 werd er een muur om het mausoleum gebouwd en kreeg het meer de vorm van een burcht. De Engelenburcht heeft zijn naam te danken aan een legende. Deze legende vertelt het verhaal over de tijd dat er een pestplaag heerste in Rome. Paus Gregorius smeekte God om hier een einde aan te maken. Aartsengel Michaël verscheen en gaf gehoor aan zijn smeekbede. Paus Pius II bouwde een kapel op de plaats waar Michaël verschenen zou zijn en boven op de burcht staat een enorm bronzen beeld van aartsengel Michaël. De locatie en de versterkte bouw van de Engelenburcht waren vroeger ideaal om een veilig onderkomen of schuilplaats te kunnen zijn. Zowel adel als het Vaticaan wilden de burcht in hun bezit krijgen. Uiteindelijk werd het Vaticaan de eigenaar. In 1277 werd er een speciale doorgang gebouwd tussen het Apostolische Paleis en de Engelenburcht. Deze doorgang zorgde voor extra veiligheid. Er zijn zelfs in latere tijden troepen gelegerd. In 1870 werd de Engelenburcht door het Vaticaan overgedragen aan het Italiaanse leger en de burcht werd opengesteld voor het publiek.

Rond kwart over 3 waren we op Termini en moesten toen snel de koffers ophalen. We hadden nog 20 minuutjes voor het vertrek van de bus! Er stonden meerdere mensen al te wachten op hun koffers, gelukkig ging het best snel en werden al onze koffers net op tijd uit hun stalling gereden. We renden naar de bus en gelukkig waren er nog 5 plekjes vrij. Voor het luttele bedrag van 20 Euro (totaal) konden we nu in 40 minuutjes naar het vliegveld reizen. Daar aangekomen moesten we eerst de grote koffer inchecken en daarna hadden we nog tijd voor een vroeg avondeten. Na heel wat gezoek bleek er gelukkig een Mac.Donalds te zijn, dat was tenminste betaalbaar, maar ergens verstopt in een hoekje van het vliegveld. Daarna naar de gate. Ons vliegtuig zou om 18.15 vertrekken. Bij de gate was het al bijzonder druk en vrij snel gingen er overal, bij verschillende gates, sirenes af. Maar er kwam totaal geen reactie, niet van het personeel bij de gates en ook niet bij de passagiers in de vertrekhallen. Bij diverse gates zwaaiden oranje lampen en gilden de alarms oorverdovend. En wij vroegen ons toch ernstig af wat dit te beteken had. Misschien niks, gezien de gelaten reacties, maar zou fijn zijn als iemand zou vertellen wat er aan de hand was (of niet). Beetje onprettig voelden we ons wel. Op een gegeven moment werd er iets omgeroepen, helaas tot onze frustratie alleen in het Italiaans. Maar niemand reageerde paniekerig, dus we bleven ook maar staan. Na een lange poos ging het alarm eindelijk uit, maar de pret was maar van korte duur, het begon weer te flitsen en te gillen En er kwam nog een ander krijsend alarm bij. Pfffff we waren blij dat we mochten gaan boarden, eerst weer met een bus naar het gereedstaande vliegtuig. Daar ingestapt en rustig de 2 ½ uur durende vlucht ondergaan. Leen kreeg weer een extra groot plekje toegewezen en om 21.15 landen we veilig op Schiphol.

Meteen de shuttlebus van 247 gebeld om opgehaald te worden. Helaas kwamen die na 30 minuutjes nog steeds niet. Sander is toen gaan kijken of hij misschien ergens een busje zag en vond er warempel 1, een stuk verder geparkeerd dan afgesproken. Bleek dat de man van de Parking even was vergeten door te geven aan de chauffeur van het busje dat we stonden te wachten. Er is dus gewoon een shuttlebusje van de parking paraat op Schiphol en die komt je halen als je doorgeeft dat je geland bent. Gevalletje jammer dus. Duizend excuses later en in sneltreinvaart werden we bij onze auto in het weiland in Aalsmeer gedumpt. Geen krasjes erbij en geen extra kilometers, dus tevreden huiswaarts gereden. Uiteindelijk waren we tegen 23.30 thuis. We hebben fantastische kerstdagen gehad en Rome is zeer de moeite waard gebleken. Zelfs voor een paar cultuurbarbaren zoals Leen en ik. Voorlopig in ieder geval ook genoeg mensen gezien. In totaal hebben we ruim 60 km gelopen en prachtig zonnig weer gehad. We hebben onze ogen uitgekeken en genoten van alle pracht en praal. Volgende trip gaat in augustus weer naar de rustige Canadese Rockies. So, stay tuned, to be continued…….

Arrivederci