Skyline Trail via Sea to Sky Gondola
Door: Ellien
Blijf op de hoogte en volg Leen en Ellien
22 Februari 2015 | Canada, Squamish
Goedendag,
Vandaag hebben we de smokkelroute van Squamish gebruikt. We zijn met de Sea to Sky Gondola 850 meter de hoogte in gegaan. Dat scheelt een paar uur klimmen en klauteren, alleen je portemonnee wordt 62 Euro’s lichter. Maar we hadden onszelf een soort van rustdag beloofd en op deze manier konden we toch makkelijk van een mooi uitzicht genieten. De Gondola bestaat pas sinds mei 2014 en is veel locals een doorn in het oog. Zoveel natuurschoon is er opgeofferd voor deze toeristische attractie. Het is wel een mooie manier om veel mensen de schoonheid van de bergen te laten zien, niet iedereen is immers in staat/zo gek om zich in het zweet te werken voor een mooi plaatje. De Gondola draait in de winter alleen op vrij-zater-zondag en pas vanaf 10 uur. We konden dus rustig opstarten en om 9.30 stonden we weer geparkeerd bij Shannon Falls. De oplettende lezer weet dat we hier al eerder zijn geweest voor onze beklimming van The Chief (dat brok graniet met die trappen, kettingen en ladder). Vanaf deze parking kan je naar de Gondola lopen. Tuurlijk kan je daar ook parkeren, maar dat is niet gratis en max. 3 uur. We waren wel van plan om een hele poos boven te blijven. Er starten diverse trails vanaf de top (summit). Om 9.45 stonden wij als eerste te trappelen om naar boven te gaan en we mochten er al in. In 15 minuten zoefden we naar boven en keken onderweg vol trots naar The Chief die we konden zien. Wat een gigantisch hoog stuk rots is het toch, we konden ons amper voorstellen dat we die beklommen hadden. Wederom een gevoel van trots golfde door ons heen.
Eenmaal boven hadden we het rijk, tijdelijk, alleen. Snel naar een hangbrug gelopen: de Sky Pilot Suspension Bridge. Natuurlijk hangt die boven een diepe kloof, maar het was niet eng. Hoewel ik meestal niet zo’n fan ben van hangbruggen, viel deze wel mee. Superstevig en alleen in het midden wiebelde het een klein beetje. Verder was het vrij breed en goed dicht aan de zijkant. We zijn overgestoken, hebben de fotoshoot gedaan en toen zijn we naar een ander uitzichtpunt gelopen. Er loopt een 1.6 km lang pad: de Panorama Trail naar een glazen platformpje. Het steekt uit de berg, maar is niet giga eng. Mooi uitzicht op alle bergen en op ons favoriet stuk steen: The Chief. Zelfde uitzicht als toen we op de tweede piek stonden, alleen nu nog 200 meter hoger. Ik moet zeggen dat het meer voldoening geeft als je helemaal gammel bovenkomt hoor. Toch genoten we, het was redelijk zonnig en nog lekker rustig. De toeristen moesten nog op gang komen. Na dit uitzicht hebben we een warme chocomelk met slagroom en een Brownie genuttigd bij het restaurant, want dat is er natuurlijk ook hierboven. Ik heb een medewerkster (Megan) gevraagd of er nog een leuke wandeling was met mooi uitzicht vanaf deze plek. Zij adviseerde om een stukje van de Skyline Ridge Trail te lopen. Beetje klimmen, maar snel mooi uitzicht.
Om half 12 begonnen we aan onze wandeling. We konden alleen het begin niet goed vinden, stond niet aangegeven en er zijn geen kaarten/boekjes met beschrijving van de wandeling, het is nog te nieuw. We liepen een stukje over de Wonderland Trail en zouden dan volgens Megan de Skyline Trail moeten vinden. Eigenwijs als wij waren liepen wij de trail achterstevoren en misschien daarom misten we toen een bordje (niet lachen!). Het pad ging steeds verder naar beneden, dat kon niet goed zijn. Waarschijnlijk waren we helemaal beneden bij de parkeerplaats uitgekomen als we waren doorgegaan. Dus verder gezocht en verhip, ineens was daar het juiste bordje. Nog een hele poos het juiste pad gevolgd en al snel liepen we aan de overkant van het dal waar de Gondola was. Redelijk snel waren we een flink stuk van de Summit verwijderd. Af en toe mooi uitzicht, maar geen idee hoelang we nog moesten lopen om uit de bebossing te komen. We besloten om er mee te stoppen na 2 uur wandelen. Nog een uurtje terug en toen waren we weer bij het restaurant. Late lunch genuttigd en iets over 3-en suisden we weer naar beneden. Het was een leuke dag, het zonnetje scheen door de wolken, lekker relaxt en toch lekker buiten met bergen om ons heen. Soms is het best leuk om toerist te spelen. We verbazen ons nog steeds over de aankleding van veel mensen hier, de meesten hebben al de zomer in hun bol. De korte broeken en hemdjes zijn niet aan te slepen. Het is niet veel warmer dan 10’C max, soms kouder. Als er geen sneeuw ligt is het blijkbaar zomer. Brrrr, mij toch nog iets te koud. Morgen gaan we weer afzien, onze derde snowshoe-excursie met gids, naar Dark Side Lake. Het belooft weer een heftige dag te worden, we zullen zien of we dit avontuur ook weer gaan volbrengen.
See you later,
De smokkelaars
Vandaag hebben we de smokkelroute van Squamish gebruikt. We zijn met de Sea to Sky Gondola 850 meter de hoogte in gegaan. Dat scheelt een paar uur klimmen en klauteren, alleen je portemonnee wordt 62 Euro’s lichter. Maar we hadden onszelf een soort van rustdag beloofd en op deze manier konden we toch makkelijk van een mooi uitzicht genieten. De Gondola bestaat pas sinds mei 2014 en is veel locals een doorn in het oog. Zoveel natuurschoon is er opgeofferd voor deze toeristische attractie. Het is wel een mooie manier om veel mensen de schoonheid van de bergen te laten zien, niet iedereen is immers in staat/zo gek om zich in het zweet te werken voor een mooi plaatje. De Gondola draait in de winter alleen op vrij-zater-zondag en pas vanaf 10 uur. We konden dus rustig opstarten en om 9.30 stonden we weer geparkeerd bij Shannon Falls. De oplettende lezer weet dat we hier al eerder zijn geweest voor onze beklimming van The Chief (dat brok graniet met die trappen, kettingen en ladder). Vanaf deze parking kan je naar de Gondola lopen. Tuurlijk kan je daar ook parkeren, maar dat is niet gratis en max. 3 uur. We waren wel van plan om een hele poos boven te blijven. Er starten diverse trails vanaf de top (summit). Om 9.45 stonden wij als eerste te trappelen om naar boven te gaan en we mochten er al in. In 15 minuten zoefden we naar boven en keken onderweg vol trots naar The Chief die we konden zien. Wat een gigantisch hoog stuk rots is het toch, we konden ons amper voorstellen dat we die beklommen hadden. Wederom een gevoel van trots golfde door ons heen.
Eenmaal boven hadden we het rijk, tijdelijk, alleen. Snel naar een hangbrug gelopen: de Sky Pilot Suspension Bridge. Natuurlijk hangt die boven een diepe kloof, maar het was niet eng. Hoewel ik meestal niet zo’n fan ben van hangbruggen, viel deze wel mee. Superstevig en alleen in het midden wiebelde het een klein beetje. Verder was het vrij breed en goed dicht aan de zijkant. We zijn overgestoken, hebben de fotoshoot gedaan en toen zijn we naar een ander uitzichtpunt gelopen. Er loopt een 1.6 km lang pad: de Panorama Trail naar een glazen platformpje. Het steekt uit de berg, maar is niet giga eng. Mooi uitzicht op alle bergen en op ons favoriet stuk steen: The Chief. Zelfde uitzicht als toen we op de tweede piek stonden, alleen nu nog 200 meter hoger. Ik moet zeggen dat het meer voldoening geeft als je helemaal gammel bovenkomt hoor. Toch genoten we, het was redelijk zonnig en nog lekker rustig. De toeristen moesten nog op gang komen. Na dit uitzicht hebben we een warme chocomelk met slagroom en een Brownie genuttigd bij het restaurant, want dat is er natuurlijk ook hierboven. Ik heb een medewerkster (Megan) gevraagd of er nog een leuke wandeling was met mooi uitzicht vanaf deze plek. Zij adviseerde om een stukje van de Skyline Ridge Trail te lopen. Beetje klimmen, maar snel mooi uitzicht.
Om half 12 begonnen we aan onze wandeling. We konden alleen het begin niet goed vinden, stond niet aangegeven en er zijn geen kaarten/boekjes met beschrijving van de wandeling, het is nog te nieuw. We liepen een stukje over de Wonderland Trail en zouden dan volgens Megan de Skyline Trail moeten vinden. Eigenwijs als wij waren liepen wij de trail achterstevoren en misschien daarom misten we toen een bordje (niet lachen!). Het pad ging steeds verder naar beneden, dat kon niet goed zijn. Waarschijnlijk waren we helemaal beneden bij de parkeerplaats uitgekomen als we waren doorgegaan. Dus verder gezocht en verhip, ineens was daar het juiste bordje. Nog een hele poos het juiste pad gevolgd en al snel liepen we aan de overkant van het dal waar de Gondola was. Redelijk snel waren we een flink stuk van de Summit verwijderd. Af en toe mooi uitzicht, maar geen idee hoelang we nog moesten lopen om uit de bebossing te komen. We besloten om er mee te stoppen na 2 uur wandelen. Nog een uurtje terug en toen waren we weer bij het restaurant. Late lunch genuttigd en iets over 3-en suisden we weer naar beneden. Het was een leuke dag, het zonnetje scheen door de wolken, lekker relaxt en toch lekker buiten met bergen om ons heen. Soms is het best leuk om toerist te spelen. We verbazen ons nog steeds over de aankleding van veel mensen hier, de meesten hebben al de zomer in hun bol. De korte broeken en hemdjes zijn niet aan te slepen. Het is niet veel warmer dan 10’C max, soms kouder. Als er geen sneeuw ligt is het blijkbaar zomer. Brrrr, mij toch nog iets te koud. Morgen gaan we weer afzien, onze derde snowshoe-excursie met gids, naar Dark Side Lake. Het belooft weer een heftige dag te worden, we zullen zien of we dit avontuur ook weer gaan volbrengen.
See you later,
De smokkelaars
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
