(G)eland bij Rawson Lake

Hallo Holland,

Snappen jullie de titel al? Waarschijnlijk wel als je de foto's hebt bekeken. Kzal bij het begin beginnen. Vanochtend eerst even onze Canadese vrienden aangemoedigd bij de IJshockeyfinale tegen Zweden. Het heeft geholpen, Canada heeft de gouden plak gewonnen. Wel zo leuk, het is hier DE nationale volkssport. Op straat daarna geen uitzinnige taferelen, heb niks gemerkt, maar dat kwam misschien omdat het hier toen pas 7 uur in de ochtend was..... Vandaag is het supersupersuperkoud geweest. Het was -25 oC toen we opstonden en toen we terugkwamen was het al!! -19oC. Vandaag hebben we het voor het eerst dan ook berekoud gehad. We zijn namelijk wel de hele dag buiten geweest, knap he? Meer dan 35oC verschil met jullie vermoed ik. Als we terugkomen kunnen we onze korte broek al aan.

Op het programma vandaag een wandeling naar Rawson Lake in ons intens geliefde Kananaskis. Het is hier zo ontzettend rustig in vergelijking met Banff en de natuur is zo overdonderend mooi en het ligt om de hoek. Perfect gewoon. Rawson Lake ligt voor ons helemaal aan de andere kant van Kananaskis, zo'n 75 km tuffen. Geen straf om hier te rijden, het is een prachtige route, zoals jullie inmiddels wel van de foto's gezien hebben denk ik. De zon liet zich vandaag niet heel veel zien helaas, was voorspeld, weinig blauw gezien. Het was erg heiig, de bergen waren zoals zo vaak in de bekende nevelen gehuld. We waren net op weg toen er langs de kant van de weg 2 elanden stonden te eten. Dit is nu echt een Moose dus. WOWWWWWWW, wilde nog zo graag een eland zien. Heb er al 2 mogen zien in de zomer, maar nooit in de winter en vandaag waren ze heeeeeeeel dichtbij. Het was een moedereland met haar kalf (moesje). Kan je dat zien dan? Nee, niet aan het dier zelf. Mannetjes-elanden hebben weliswaar een gewei, maar dat verliezen ze in de herfst. Elanden zijn solitair, dwz dat ze alleen leven (meestal dan), dus als je 2 elanden bij elkaar ziet moet het een vrouwtje zijn met haar jong. Bovendien was de tweede eland ietsie kleiner. Simpel toch? Moeder-eland knabbelde vol overgave aan allerlei twijgjes van kleine boompjes, topjes van naaldboompjes. Ze keek af en toe met een schuin oog naar ons, maar ging onverstoorbaar verder. Het jong vond ons minder leuk, die rende de bosjes in en kwam later weer een beetje naar zijn/haar moeder toe. Een eland is de grootste hertensoort en echt een gigantisch groot dier. Formaat minstens als een groot paard, met hele dunne witte pootjes om makkelijk door de sneeuw te kunnen lopen. Ze hebben een soort stofzuigsnuit. Mal gezicht. We hebben bijna een uur staan kijken en honderden foto's gemaakt. Het was geweldig en koud dat het was. We voelden onze vingers haast niet meer, hoewel we toch handschoenen (dunne) aan hadden.

Uiteindelijk hebben we Knabbel en Babbel met rust gelaten en zijn doorgereden naar Upper Kananaskis Lake. Jawel, er is ook een Lower Kananaskis Lake hoor. Wij hebben de auto geparkeerd en alles weer aangetrokken. Deze keer 2 mutsen op, 2 paar handschoenen aan, sjaal over je gezicht, skibril, er was geen plekje onbedekt. En toch was het intens koud toen we begonnen. Even opwarmen, lekker snowshoen langs de oever van het immens grote meer. We kwamen bij een bruggetje over Sarrail Creek, maar die was onbegaanbaar. Afgelopen zomer zijn hier vreselijke overstromingen geweest, tot in Calgary toe. Veel mensen zijn hun huizen kwijtgeraakt en wegen zijn weggespoeld. Ook bruggetjes moesten het ontgelden. Men is nog hard aan het werk om alles op te ruimen. Dit bruggetje hing er maar wat bij en wij moesten er onder langs. Een poosje later kwamen we bij een splitsing en er stond een niet te missen bordje, naar Rawson Lake. Soms kan het echt heel makkelijk zijn met een beetje hulp van de wegwijspiet....... Het ging weer flink bergop en uiteindelijk kwamen we bij een klein meertje, het bewuste Rawson Lake. Ingeklemd door prachtige bergen, die we helaas ook vandaag niet konden zien door een gordijn van mist en het sneeuwde. Met een beetje fantasie zie je toch dat dit een geweldig mooie plek kan zijn en wij hebben als voordeel dat we hier al eerder waren in de zomer......

De weg naar beneden ging vlot, maar we hadden bijkans bevroren vingers, ondanks dubbele handschoenen. Het wilde maar niet warm worden hoe we ook ons best deden met snowshoen. Af en toe nog een fotootje gemaakt, maar dat was afzien, mijn vingers deden zo'n pijn van de kou. Gelukkig was het bij Upper Kananaskis Lake een beetje opgeklaard en heb ik nog een paar mooie plaatjes kunnen maken voor jullie. Alles voor de fans natuurlijk. Als je wilt zien hoe het hier is met zon en blauwe luchten kijk dan op het verslag van Winterwonderland 2012. Nu te koop in de boekhandel ;)

Na een uurtje tuffen waren we weer in Canmore. Even nog een snel bezoek aan de Safeway en daarna home. Lekker opwarmen bij een Hollands bakkie leut. Vanavond werd ik gebeld door onze gids van morgen: Joel Hagen van Great Divide. We gaan de hele dag met hem snowshoen in Yoho (een ander NP, vlakbij Lake Louise). Hij vroeg of we misschien een andere dag wilden gaan, omdat het morgen ook zo koud wordt. Maar we gaan gewoon. Het wordt zonnig, onbewolkt, dus mooie uitzichten hoop ik. It giet oan!! Om 9 uur verzamelen in Lake Louise en rond 16 uur verwacht Joel weer terug te zijn. Spannend.

PS; misschien een beetje veel elandfoto's, maar ik kon niet zo goed kiezen. Sorry.

See you tomorrow,
Cool Couple

Mam: die sneeuwpop gaat niet lukken, er mogen geen vloeistoffen mee in het vliegtuig.

Wout: Fijn dat je ook meeleest, dank je. We keep it cool, you get the rest!