Bow Valley Parkway, berenleuk

Geachte gasten,

Het onweder wat gisteren al in de lucht hing tijdens onze wandeling naar Bow Glacier Falls is gisteravond over de campground getrokken. Het spookte behoorlijk, gigantische plensbuien en rukwinden. We hebben een paar keer gekeken of het nergens lekte. Was gelukkig niet het geval. Het regende nog behoorlijk toen we onder de wol kropen. En het regende nog steeds/weer toen we wakker werden. Nou dan maar een keertje omdraaien en verder dutten. Toen we opstonden was het droog, maar de bewolking was zo dik en hing zo laag dat het niet zinvol leek om naar Castle Lookout te gaan. Dat werd dan alleen Castle en geen Lookout. Dan maar een dagje sightseeing in de omgeving. Bij Lake Louise begint de Bow Valley Parkway. Dat is een weg die loopt van Lake Louise naar Banff, de toeristische route ipv de snelweg. Niet erg druk, mooi door bossen en vooral geliefd door mensen die graag dieren willen zien. Er is namelijk een redelijke kans dat je groot wild ziet. Een kwestie van geluk hebben. De weg is bijna 60 km lang en je mag er niet harder dan 60km/uur, soms nog minder. In de winter hebben we hier wolven gezien, nu hopen we op beren.

Al rijdend keken we heel goed of we niks zagen. Soms word je geholpen en zie je ineens auto’s langs de weg staan en mensen rondrennen. Dit overkwam ons toen we weer op de terugweg waren na de lunch. Al die tijd nog niks gezien. Ineens een opstopping; een zgn Bear-jam. Eigenlijk in dit geval een Elk-jam. Er stond een prachtig mannetjes Wapitihert in het gras. Hij stond op zijn gemakkie lekker te eten en trok zich niks van al die mensen aan. Prachtig, met zo’n gigantisch gewei, heel indrukwekkend. Het was een hele opgave om foto’s te maken want de muggen vielen meteen uitgehongerd aan bij de aanblik van een bloot stukje huid. Je moet er wat voor over hebben. Terwijl we daar zo stonden (ja ik weet het, we waren stout, niet in de camper gebleven, oh foei!) vroegen mensen aan elkaar of ze ook de beer hadden gezien. BEER?? Waar? Nou een stukkie terug. Waren wij dus net langs gekomen. Dus omdraaien en doorrijden naar de Bear-jam. Die hadden we snel gevonden en we sloten netjes aan. Een mooie zwarte beer zat op zijn gemak te smullen van de struiken. Fotomomentje!!!!! ….tig foto’s later reden we toch maar verder. Weer gigantisch gergerd aan al die mensen die vlak voor die beer gingen staan, zelfs loslopende kinderen. Ik zal het wel nooit begrijpen. Op een gegeven moment kwamen er fietsers langs en die hebben iedereen de auto ingejaagd en het verkeer geregeld. Er kon ook niemand meer langs, het is werkelijk een chaos. Nee, wij zijn braaf geweest, echt waar! De muggen hadden wel meteen door dat de ramen van de camper open waren en kwamen luid joelend naar binnen. Na de fotosessie hebben we die allemaal een koppie kleiner gemaakt. Maar zij hadden hun slag al geslagen, maar er niet lang van genoten!

Thuis op de campground meteen resultaat van onze fotosessie bekeken en was niet zo geslaagd als we hadden gehoopt. Net niet scherp genoeg, is moeilijk met telelens zonder statief. Eigenlijk baalden we een beetje. Wat zijn wij toch een stelletje verwende nesten he? Zie je eindelijk een beer, gaan ze een beetje zitten treuren over die ene foto die net niet goed genoeg is. Poeh poeh. Tuurlijk was het een prachtige ervaring hoor, de beer was zo dichtbij, je kon hem horen eten. Zal het niet vergeten. We besloten om het ’s avonds nog eens te proberen. Vroeg eten en dan weer op pad. Om 17.45 reden we weer de Parkway op. En met resultaat. We zagen weer een zwarte beer, etend langs de weg. Deze keer was hij flink aan het graven, stenen aan het omdraaien, lekker aan de wandel. Al die auto’s schoven steeds een beetje op. Sommigen lopen er achter aan. Wij hebben weer de camera’s hard aan het werk gezet en deze keer waren we wel tevreden over de resultaten. Yes, mooie plaatjes geschoten, we hebben ze meteen onderweg op de laptop bekeken.

Toen we daarmee klaar waren kwam er weer een beer aangelopen. Misschien was het dezelfde als net daarvoor, wij waren een flink stuk vooruit gereden. Hij stelde zich niet voor, dus misschien was het zijn tweelingbroer, ze lijken allemaal op elkaar. Klik, klik, klik daar gingen we weer. Na een poosje weer doorgereden en toen we weer op de terugweg waren kwamen we weer een beer tegen. Of het dus nr.3 was van de avond of nr. 1 voor de derde keer, dat zullen we nooit weten. Who cares? Zoveel beer zagen we nog nooit in zo’n korte tijd. We hebben genoten. Hoeveel beren we dus vandaag totaal zagen, 4 of 4x dezelfde, maakt geen bal uit. Het was een berenleuke dag. Beter kon niet, qua beer tenminste en de Elk was ook fantastisch mooi.

Overigens is de bewolking eind van de middag wat minder geworden. De zon kwam zelfs behoorlijk door. We hopen dat we morgen weer kunnen wandelen. Planning nog steeds Castle Lookout. Toevallig begint die op de Bow Valley Parkway! Dus misschien ook nog met beestjes?

Groetjes van happy wildlifewatchers
Leen en Ellien