Snowworld

Hey Guys,

Terwijl jullie al bijna beginnen aan de lente zitten wij hier momenteel echt midden in de winter. Het was vandaag wel errug koud. Vannacht is het ver onder de -20C geweest, maar we hebben daar weinig van gemerkt gelukkig. Onze biologische wekker is inmiddels weer helemaal op orde, we worden zo tussen 6 en ½ 7 wakker. Hoewel het zondag was besloten we toch maar niet om uit te slapen, de buitenwereld lokt. Zoals voorspeld was het wel helemaal bewolkt, dat wil zeggen, geen wolken te zien, de hele lucht ziet eruit als een grijze deken en er viel weer sneeuw uit. Weliswaar miezersneeuw, maar genoeg om het uitzicht weer te bederven. Toch weer naar Kananaskis gegaan, we zijn daar echt smoorverliefd op geworden en hopen elke dag op een gaatje in de bewolking om een glimp te kunnen opvangen van de vreselijk mooie bergwereld. Helaas bleven vandaag de gordijnen dicht, geen berg gezien. Wel heeeeeeeel veel sneeuw en helaas geen wildlife (snik).

Dus op het programma stond een vlakke snowshoe-wandeling, je moet tenslotte wel in beweging blijven. We zijn weer over onze favoriete weg door Kananaskis gereden, de Smith-Dorrien Highway (ofwel Highway 742). Afslag genomen naar Mount Engadine Lodge. In de buurt van deze Lodge worden vaak elanden gezien, dus voor ons “the place to be”. Binnen heb ik gevraagd of er al veel waarnemingen waren van elanden. Helaas dus niet (althans gemeld). In de zomer zitten ze vlakbij de Lodge in de moerasachtige gebieden en eten waterplanten, maar in de winter blijven ze in de bossen, op zoek naar ander voedsel. Dus de kans om er een te zien is erg klein. Soms zitten ze zelfs op de parkeerplaatsen om zout van de auto’s te likken. Getsie. Kreeg wel een tip voor een vlakke wandeling: Watridge Lake. Zo gezegd, zo gedaan.

Na de gebruikelijke verkleedpartij gingen we op pad en voelden dat het een stuk kouder was dan de voorgaande dagen. Het was -16C!!! Toch hebben we niet veel kou geleden. Het pad was erg breed en rechttoerechtaan. Niet echt schokkend, de sneeuw was er in overvloed, de bomen waren zwaar van sneeuw op de takken. Op een gegeven moment hoorden we een raar geluid, soort kraken, piepen en ik zou zweren dat er iets liep. Maar na 15 minuten kwam ik er toch achter dat het gewoon “wilde bomen” waren. Op een gegeven moment ga je gewoon denken dat je iets ziet. Vreemd was wel dat er op dit pad nauwelijks dierensporen te zien waren. We hebben het niet gered tot het meer, het duurde maar en het duurde maar en alle bomen met sneeuw leken op elkaar. We zijn op hetzelfde pad teruggekeerd in onze eigen sporen. Meestal lopen we een rondje, een loop, vandaag dus niet. Op de terugweg hadden we tegenwind en sneeuw en dat voelde een stuk kouder dan op de heenweg. KOUD!!!!!! We waren erg blij dat we de auto vonden. Snel naar huis gereden om op te warmen bij de open haard en onder de warme douche.

De Canadese Erwin Krol heeft voor de komende dagen erg veel zon voorspeld en geen sneeuw. Hopelijk krijgt hij gelijk, maar dat zullen we morgen zien. De plannen zijn om naar Emerald Lake te gaan. Dus misschien knallen we morgen van de beeldbuis met prachtige bergen, blauwe lucht en een beetje wildlife.

Voor Ferry: Helaas rijdt de bus naar Lake O'Hara pas vanaf mei. Je mag natuurlijk over de weg naar boven op ski's/snowshoes. Maar aangezien dat 11 km is geloof ik, is dat geen optie. Lijkt me trouwens wel leuk, naar Wiwaxy Gap of Odaray Grandview op snowshoes!!!! Is vast een makkie toch?
De camera's doen het prima. We hebben nieuwe accu's meegenomen en die houden het gemiddeld zo'n 2 dagen vol. Camera's zitten in de tas/rugzak, want als we sneeuwhappen is dat niet zo goed voor dat ding. Helaas is dat al 1 keer gebeurd, en da's niet leuk! Tuurlijk gaan ze sneller leeg op een dag als vandaag, maar we hebben er altijd aardig wat bij ons voor het geval dat.


See you,
Leen en Ellien