Spiegeltje, spiegeltje.......
Door: ellien
Blijf op de hoogte en volg Leen en Ellien
31 Juli 2010 | Canada, Lake Louise
Hi Folks,
Vandaag beleefden we onze tweede dag in het wandelparadijs Lake O’Hara. Het was prachtig mooi weer, amper een wolkje aan de lucht, dit in tegenstelling tot de weersverwachting. Aan het eind van de ochtend was er kans op bewolking en zelfs onweer. Gelukkig heeft de Canadese Erwin Krol het ook wel eens mis. Ochtendritueel net als gisteren, vroeg opstaan en om 7.50 stonden we al weer geparkeerd bij Lake O’Hara. We stonden ook vandaag op de lijst voor dayhikers. De weg was net als gisteren waardeloos en dat zal de komende jaren wel niet veel anders worden vrees ik. Om 9 uur waren we al weer op pad. De hike van vandaag: Lake Oesa. De oplettende lezer had misschien verwacht dat we naar Lake Mc.Arthur zouden gaan, maar dan zouden we 2 dagen achter elkaar hetzelfde begin van de wandeling lopen. Na 2,4 km splitst de route en kan je dus kiezen voor Odaray of Mc.Arthur. Dus voor de afwisseling vandaag de andere kant op gehiked.
We startten langs het prachtige Lake O’Hara, het water was spiegelglad. Zoals je op de foto’s kan zien zijn er dan ook tweemaal zoveel bergen, 2 voor de prijs van 1. Vergeef me al die spiegelfoto’s, maar het is zo mooi……toch?
Vrij snel begon toch het opwaartse gebeuren, de klimstand trad in werking. Al hijgend en puffend kwamen we bij een schitterende waterval en langs verschillende kleine groene meertjes met de namen Victoria Lake, Yukness Lake en Lefroy Lake. We klauterden over rotsen en rond half 12 waren we bij het prachtige Lake Oesa. Het ligt ingeklemd tussen machtige bergen, met nog sneeuw op de hellingen. We waren helemaal alleen en ook hier geen rimpel in het water, dus weer een mooi moment voor een fotoshoot. De squirrels waren hier erg brutaal, ze kwamen meteen naar ons toe en kropen zowat in je rugzak en op je hand. Blijft erg leuk, maar ook deze keer viel er voor hen niks te halen. Wij zijn heel streng voor de dieren, geen eten geven, zelfs de appelklokhuizen gaan mee naar huis. Goed he? Langzaamaan werd het steeds drukker rond het meer en was het ook tijd voor ons om te vertrekken. Via een erg rotsige route (echte Rocky Mountains) met losse stenen en rotsen klommen we naar beneden. Heel goed uitkijken en goed zoeken, het ‘pad’ was niet echt zichtbaar, af en toe een blauw/geel vlaggetje geverfd op een steen en dat was het.
Onderweg heb ik nog een paar ‘steenmannetjes’ kapot gemaakt (Conny je kan trots op me zijn). Het zijn van die opgestapelde hoopjes stenen en er wordt gevraagd of je dat niet wilt doen, maar veel mensen kunnen het toch niet laten helaas. De kinderen schaamden zich voor me, wat een overdreven gedoe zeg. Maar ik heb er inmiddels ook een echte hekel aan gekregen als mensen hun aanwezigheid duidelijk laten merken, sorry hoor. Bij de Lake O’Hara Lodge staan 2 mooie spreuken om dit uit te leggen;
-Take nothing but pictures, leave nothing but tracks.
-Let no one say, and say it to your shame, that all was beauty until you came.
Precies, dat bedoel ik nou.
Genoeg gefilosofeerd, het pad ging weer verder langs Victoria Lake en Lake O’Hara. Nog een paar grote marmotten gezien die lagen te zonnen op de rotsen en om 2 uur waren we bij de busopstapplek. Mooi op tijd, half 3 hobbelden we weer naar beneden. Deze route was ook weer fantastisch mooi en Leen en ik hebben vorig jaar de langere versie van deze tocht gemaakt, dus voor ons was het ook verrassend. Morgen geen verrassing, dan gaan we echt naar Lake Mc.Arthur om ons verblijf bij Lake O’Hara af te ronden. Saai wordt het zeker niet want het is daar waanzinnig mooi.
Gisteren hebben we ook nog wat vergelijkend warenonderzoek gedaan naar sapjes voor onderweg. De prijzen van de pakken sap zijn hier gigantisch, we hebben nu verschillende zakjes met poeder in allerlei smaken en kleuren geprobeerd. Men neme 1 zakje knalrood poeder, gooi er 2 liter water bij en flink wat suiker en je hebt een ‘gezonde’ dorstlesser. We hebben ook zakjes voor Lemonjuice gekocht en een blik poeder voor Icetea. Smaakt allemaal best als je vreselijke dorst hebt en die kalorien lopen we er wel weer af hoor. Omdat het weekend is hebben we onszelf ook getrakteerd op chocoladedonuts/en vanille voor Sander. Claudia neemt een chipje. We komen dus niks tekort.
Aangezien het ook nu weer etenstijd is kap ik ermee. Morgen weer meer hikeplezier uit het wandelparadijs.
Best regards van ons viertjes.
Vandaag beleefden we onze tweede dag in het wandelparadijs Lake O’Hara. Het was prachtig mooi weer, amper een wolkje aan de lucht, dit in tegenstelling tot de weersverwachting. Aan het eind van de ochtend was er kans op bewolking en zelfs onweer. Gelukkig heeft de Canadese Erwin Krol het ook wel eens mis. Ochtendritueel net als gisteren, vroeg opstaan en om 7.50 stonden we al weer geparkeerd bij Lake O’Hara. We stonden ook vandaag op de lijst voor dayhikers. De weg was net als gisteren waardeloos en dat zal de komende jaren wel niet veel anders worden vrees ik. Om 9 uur waren we al weer op pad. De hike van vandaag: Lake Oesa. De oplettende lezer had misschien verwacht dat we naar Lake Mc.Arthur zouden gaan, maar dan zouden we 2 dagen achter elkaar hetzelfde begin van de wandeling lopen. Na 2,4 km splitst de route en kan je dus kiezen voor Odaray of Mc.Arthur. Dus voor de afwisseling vandaag de andere kant op gehiked.
We startten langs het prachtige Lake O’Hara, het water was spiegelglad. Zoals je op de foto’s kan zien zijn er dan ook tweemaal zoveel bergen, 2 voor de prijs van 1. Vergeef me al die spiegelfoto’s, maar het is zo mooi……toch?
Vrij snel begon toch het opwaartse gebeuren, de klimstand trad in werking. Al hijgend en puffend kwamen we bij een schitterende waterval en langs verschillende kleine groene meertjes met de namen Victoria Lake, Yukness Lake en Lefroy Lake. We klauterden over rotsen en rond half 12 waren we bij het prachtige Lake Oesa. Het ligt ingeklemd tussen machtige bergen, met nog sneeuw op de hellingen. We waren helemaal alleen en ook hier geen rimpel in het water, dus weer een mooi moment voor een fotoshoot. De squirrels waren hier erg brutaal, ze kwamen meteen naar ons toe en kropen zowat in je rugzak en op je hand. Blijft erg leuk, maar ook deze keer viel er voor hen niks te halen. Wij zijn heel streng voor de dieren, geen eten geven, zelfs de appelklokhuizen gaan mee naar huis. Goed he? Langzaamaan werd het steeds drukker rond het meer en was het ook tijd voor ons om te vertrekken. Via een erg rotsige route (echte Rocky Mountains) met losse stenen en rotsen klommen we naar beneden. Heel goed uitkijken en goed zoeken, het ‘pad’ was niet echt zichtbaar, af en toe een blauw/geel vlaggetje geverfd op een steen en dat was het.
Onderweg heb ik nog een paar ‘steenmannetjes’ kapot gemaakt (Conny je kan trots op me zijn). Het zijn van die opgestapelde hoopjes stenen en er wordt gevraagd of je dat niet wilt doen, maar veel mensen kunnen het toch niet laten helaas. De kinderen schaamden zich voor me, wat een overdreven gedoe zeg. Maar ik heb er inmiddels ook een echte hekel aan gekregen als mensen hun aanwezigheid duidelijk laten merken, sorry hoor. Bij de Lake O’Hara Lodge staan 2 mooie spreuken om dit uit te leggen;
-Take nothing but pictures, leave nothing but tracks.
-Let no one say, and say it to your shame, that all was beauty until you came.
Precies, dat bedoel ik nou.
Genoeg gefilosofeerd, het pad ging weer verder langs Victoria Lake en Lake O’Hara. Nog een paar grote marmotten gezien die lagen te zonnen op de rotsen en om 2 uur waren we bij de busopstapplek. Mooi op tijd, half 3 hobbelden we weer naar beneden. Deze route was ook weer fantastisch mooi en Leen en ik hebben vorig jaar de langere versie van deze tocht gemaakt, dus voor ons was het ook verrassend. Morgen geen verrassing, dan gaan we echt naar Lake Mc.Arthur om ons verblijf bij Lake O’Hara af te ronden. Saai wordt het zeker niet want het is daar waanzinnig mooi.
Gisteren hebben we ook nog wat vergelijkend warenonderzoek gedaan naar sapjes voor onderweg. De prijzen van de pakken sap zijn hier gigantisch, we hebben nu verschillende zakjes met poeder in allerlei smaken en kleuren geprobeerd. Men neme 1 zakje knalrood poeder, gooi er 2 liter water bij en flink wat suiker en je hebt een ‘gezonde’ dorstlesser. We hebben ook zakjes voor Lemonjuice gekocht en een blik poeder voor Icetea. Smaakt allemaal best als je vreselijke dorst hebt en die kalorien lopen we er wel weer af hoor. Omdat het weekend is hebben we onszelf ook getrakteerd op chocoladedonuts/en vanille voor Sander. Claudia neemt een chipje. We komen dus niks tekort.
Aangezien het ook nu weer etenstijd is kap ik ermee. Morgen weer meer hikeplezier uit het wandelparadijs.
Best regards van ons viertjes.
-
01 Augustus 2010 - 08:06
Galina:
Hallo K4
Wat prachtig weer al die spiegels en wat zijn die beestjes inderdaad nieuwsgierig.
Ja staan daar ook overal van die torrentjes stenen die hebben we ok veel in noorwegen gezien als we gingen wandelen.
Nou geniet maar van al dat lekkers hebben jullie wel verdiend na zulke lange wandelingen
Groetjes van G2 -
01 Augustus 2010 - 08:08
Conny:
Prachtige foto's van de O'Hara dagen guys. Ik zou willen dat ik er ook was was maar deze manier loop ik een beetje met jullie mee...
Ellien: ik ben inderdaad trots op je (inukshuks)!
Geniet van McArthur morgen! -
01 Augustus 2010 - 18:59
Saskia:
Hallo lieverdjes,
Ik was al bang voor jullie suikerspiegel maar gelukkig houden jullie die goed op peil.
Buiten een goede schrijfster ook nog filosoof nou je hebt echt verborgen talenten hahahaha
Jij iets tegendraads gedaan??? en de kinderen hadden daar ook nog commentaar op??? ik begrijpe er echt niks meer van! hahahaha
Tot morgen
Dikke kusssen van de Kooijen uit Brabant -
01 Augustus 2010 - 20:14
Marijke:
hallo K4
ik was benieuwd of er dit jaar ook weer zo'n leuk reisverslag zou zijn.. en ja hoor. ik ben gaan zoeken en vond superveel leuke verslagen! heb me meteen maar weer op de maillijst gezet! wat leuk dat jullie alle 4 nu zo genieten.
heel veel plezier verder he.. ben benieuwd naar de volgende verslagen!
liefs van allemaal hier, Marijke -
01 Augustus 2010 - 22:38
Yasmijn:
Hello,
In 1 woord gewelidig, die foto's moet je verkopen voor schilderijen, je kunt miljoenen verdienen! Heb nog wel een plekkie bij ons thuis om er 1 op te hangen, hahaha.
Wat grappig van al die sappen, wel makkelijk meenemen lijkt me. Ellien sta achter je hoor, mijn mama stoord zich ook altijd aan de standaard toerist, die een bewijs van aanwezigheid moet achterlaten.
Wat ik gaaf vond om te zien is dat jullie als lange mensen zo kunnen verdwijnen in het gigantische landschap.Leek af en toe wel een zoekplaatje van waar lopen ze. Geniet van de nachtrust, en van de mooie natuur morgen.
xxx Yasmijn
O,ja,hoe weet je nu bij welk lake je bent? Staan toch geen bordje bij??
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
