Vancouver, we zijn er bijna

Vancouver,29-30 juli, we zijn er bijna, we zijn er bijna……

Hi folks, how are you?

Helaas, het zit erop, onze geweldige vakantie, onze droom die is uitgekomen. De verwachtingen waren hooggespannen, dat weten jullie denk ik wel. Ik heb zolang voorpret gehad met de voorbereidingen, geen weken, maar maanden, zelfs bijna 2 jaar geleden begon het geplan. Wordt het Bed & Breakfast, welke vliegmaatschappij, of toch maar een camper? Afijn uiteindelijk was de keuze voor een camper de beste, zelfs voor een stelletje anti-kampeerliefhebbers als wij zijn. Het was echt geen kamperen. Zo makkelijk zo’n huis onder je gat, onderweg ff een bakkie doen, laat op een camping, geen probleem, we maken onderweg wat te eten. Is uitstekend bevallen. Ook hebben we soms de planning wat gewijzigd. Soms dachten we ergens langer te blijven, maar bleek het toch handiger te zijn om eerder/later te vertrekken. Kortom het is allemaal perfect gegaan en we hadden zoveel vrijheid, niks moet, alles kan. Behalve als je een excursie hebt, maar zoals jullie hebben kunnen lezen de afgelopen weken waren die allemaal een groot succes.

Gisteren (woensdag) zijn we ’s ochtends van Vancouver Island afgegaan, “ons” plekje aan zee moesten we achterlaten. De overtocht met de Ferry naar het vasteland van Vancouver ging ook deze keer erg vlot. Na 40 min. wachten konden we al op de boot. Deze overtocht van 2 uur ging van Nanaimo-Duke Point naar Tsawassen-Vancouver. Dit was een andere ferry dan op de heenreis. Het bleek handiger te zijn om deze te nemen omdat die dichter bij de luchthaven zit, we hadden geen behoefte om met de camper in de spits door Vancouver te moeten rijden op zoek naar een camping dichtbij het afleverpunt van de camper. We vonden een camping net buiten Vancouver, in een stadje Burnaby, een hele luxe: Burnaby Cariboo RV Park. Volgens de dame van de campsite was dit ook nog de enige campsite rond Vancouver Airport. Goed gegokt dus om die te nemen, de andere campsites zaten helemaal aan de andere (verkeerde) kant van Vancouver. Gelukkig waren we niet al te laat op de camping, er was nog plek, en wat voor plek. Keurig bestraat, met mooie boom, verlichting, keurig, keurig. Er was zelfs een camperwasstraat!! Helaas was die stuk toen Leen het ding wilde gebruiken. Erg jammer, jullie moeten weten dat het hier nl. nog steeds tropisch is, en dan ook echt heel erg warm. Iedereen heeft er last van, het is zelden zo warm geweest. Hebben wij weer, een hittegolf. Onze airco was ook nog steeds kapot, dus het inpakken was v-r-e-s-e-l-i-j-k. Op een gegeven moment hebben we alles buiten op de picknicktafel gelegd en zijn daar gaan inpakken, binnen was het echt niet te doen, het zweet gutste in stralen m’n slippers in. Serieus.

Toen we aankwamen op die campsite stonden er Nederlanders naast ons die net met hun eerste vakantiedag waren begonnen. Hebben jullie nog wat tips vroeg de vrouw des huizes……..Nou nee…..Tuurlijk hebben we behoorlijk enthousiast teen en tander verteld. Ik denk dat ze een beetje tuterende oren hadden toen we klaar waren, maar ze hadden er zin in. We hebben ze ook nog onze Nationale Parkpas verkocht, wij hadden die per ongeluk niet getekend, was niet met opzet, maar achteraf dus wel handig. Met korting natuurlijk. Ook waren ze errug blij met de extra/onaangebroken etenswaren. Zonde om weg te gooien, ik had er toch niks meer aan (hollander…). Iedereen blij zullen we maar zeggen. Die nacht was een ramp wat betreft het slapen, dat lukte niet, het was zo ontzettend warm, we hadden geen koel avondbriesje van zee helaas. Van slapen is niet veel gekomen. Ik heb wel rond 4.00 uur de zon op zien komen, prachtig, knalrood hing die in de lucht. Toch een beetje nuttig zo’n slapeloze nacht, geen foto hoor.

Om 6 uur opgestaan, we wilden op tijd vertrekken, ons huisje moest tussen 8-10 uur naar zijn baasje terug in Vancouver. Tomtom ingeprogrammeerd, helaas waren er 2 wegen met dezelfde naam en je raadt het misschien al, wij hadden dus net de verkeerde gekozen. Gelukkig waren we vroeg genoeg vetrokken dus uiteindelijk waren we om 9.30 bij Canadream. Alles was in orde. We hebben bijna 900 km meer gereden dan we voor betaald hebben, totaal 4100 km, viel ons nog mee eigenlijk. Beetje bijbetaald en toen moesten we ons trouwe beestje achterlaten met pijn in ons hart. Het eind van de vakantie komt dan zo dichtbij. Overigens bleek het probleem met de airco snel verholpen te zijn, iets van een knopje resetten……….Nou dat was niet leuk. Grrrrrrrrrrr. Leen had de dag dat de airco kapot ging Canadream Calgary nog gebeld, als die even hadden geluisterd en hadden gezegd dat het misschien heel simpel te verhelpen was geweest. Maar toen kreeg hij te horen dat het niet urgent was en dat hij maandagochtend na 8 uur mocht terugbellen, maar toen moesten wij net weg. Bij Canadream Vancouver vonden ze dit een zeer slechte service, ze horen gewoon 24 uur service te geven. Er waren vaker klachten over de service in Calgary. Jammer voor ons, maar Canadream is voor ons toch echt wel een geweldige campermaatschappij hoor, de rest was perfect geregeld.

Met een busje zijn we naar het vliegveld gebracht, daar hangen we nu al vanaf 11.00 uur rond, het vliegtuig vertrekt vanavond pas om 18.45. Best lang hangen dus. We hebben nog overwogen om naar Vancouver te gaan, maar het is gewoon te warm buiten om iets te doen. Iets na 12 uur hebben we wel gezellig met de kinderen kunnen skypen (MSN deed het deze keer redelijk), was erg gezellig. Wat zal ik blij zijn als ik ze weer zie, tranen springen in mijn ogen als ik dit schrijf, echt waar. We komen er aan jongens, nog ff volhouden hoor. De cappucino bij Starbucks is echt heel lekker, natuurlijk met een bijpassende chocolate chip cookie (echt de laatste van deze vakantie hoor en om het af te leren!!)

Om 14.45 konden we inchecken, daarna bagage afgegeven. Ik ben helemaal van top tot teen gecontroleerd, ik had iets verdachts bij me natuurlijk. De scanner bleef maar piepen, bleek iets met mijn schoenen te zijn. Volgens mij waren ze alleen maar supervies, maar ze moesten uit en weer door de scanner. Heel bijzonder allemaal. Uiteindelijk ben ik toch vrijgelaten. Leen mocht zo doorlopen, die ziet er natuurlijk zo betrouwbaar uit…..We zitten hier nu bij een soort vijvertje in het taxfree deel te internetten, geheel legaal. Over iets meer dan een uurtje kunnen we naar de gate en dan weer een uur later de lucht in. Het begint nu gelukkig op te schieten. Ik ben benieuwd of we nog Business Class gaan vliegen, kdenk het niet. Maar we hopen stiekem wel op een plekje met extra beenruimte, we zullen een beetje zielig doen bij de gate. Anders gewoon benen in het gangpad steken en dan hopen dat iemand er veel last van heeft, dan worden we vanzelf verplaatst???????

Dus luitjes, over goed 11 uurtjes zijn we weer op vlakke grond en is het echt over en uit. We zullen nog wel eventjes nodig hebben om de foto’s te bekijken denk ik, lekker lang napret dus. Iedereen bedankt voor de leuke/lieve reacties op de site, jullie waren geweldig en het was zeker de moeite waard om jullie van onze avonturen op de hoogte te houden. Ik heb er van genoten om alles op de site te zetten, Leen deed het fotodeel en de technische handelingen, bijna elke avond zijn we er mee bezig geweest. We hopen dat jullie een idee hebben gekregen hoe fantastisch mooi/bijzonder Canada is. Wat ons betreft: we gaan zeker terug....We zijn Canadafan geworden, zoals verwacht trouwens.

Foto's op:
http://picasaweb.google.nl/leenellien

Dikke kus voor iedereen
With best regards, Leen en Ellien

P.S.
We vertrokken om 18.45 op donderdag en kwamen 13.00 op vrijdag aan. Leen heeft inderdaad toch Business Class gevlogen, er was nog 1 plekje vrij. Bofkont. Ikke heb opgevouwen in het midden van een rijtje van 3 gezeten, kon mijn benen amper kwijt. Gelukkig mochten we wel als eerste het vliegtuig verlaten. Heel snel door de douane en toen 30 min. moeten wachten tot onze koffers er waren. Aan de andere kant van het glas stonden al die tijd de kids te wachten. Was niet leuk, het weerzien was heftig zullen we maar zeggen. Rond 15.00 uur waren we thuis, nog redelijk fit ondanks dat we in het vliegtuig niet hebben geslapen. 's Avonds rond 18.30 ging het lampje uit. We zijn ff gaan liggen en na 2 uurtjes weer opgestaan. Leen heeft bijna een week last gehad van de jetlag, ik gelukkig niet. Heb ik ook eens mazzel met slapen. Nu proberen we de draad weer op te pakken, we zijn inmiddels 3 weken verder maar het lukt niet. We hebben heel veel heimwee en we zitten al te denken wanneer we teruggaan. We hebben het Canadavirus en raken het nooit meer kwijt.