Jasper, Maligne Lake,een dagje naar het hertenkamp

Jasper,19 juli, een dagje naar het hertenkamp bij Maligne Lake

Hey there, how are you today?

Gisteravond toen we na het mailen vanuit de pizzeria naar de campground reden kwamen we nog een paar hele grote vrouwtjesherten tegen. Ze stonden gewoon langs de weg te grazen en in een stukje bos. Natuurlijk was het terplekke erg druk met paparazzi, wij konden er ook nog wel bij. Toch weer stout geweest, uit de camper gegaan. Tis zo moeilijk om het niet te doen en de dieren zijn totaal niet onder de indruk van al die gekke mensen die naar ze toe komen rennen. De herten zijn volgens mij Elks oftewel Wapiti’s, ze zijn bijna net zo groot als een paard, erg indrukwekkend. Ze lopen niet weg ,beetje hertenkamp gevoel krijg je dan, maar mooi zijn ze wel. ‘s Avonds nog flink wat regen en onweer gehad, het ging nog flink tekeer toen we naar bed gingen.

Vanochtend zomaar uitgeslapen, we werden pas om 7.30 wakker! Uniek, nog niet eerder gebeurd deze vakantie. Op het programma: een bezoek aan het (alweer) beroemde meer: Maligne Lake, wel 12 km lang, erg toeristisch met boottochtjes enzo. Onderweg ernaartoe zagen we al vrij snel mensen langs de kant staan, auto’s dwars op de weg, ja ze maken er een zootje van, maar je weet het, er is iets te zien. Dit keer de mannelijke Elks, met gewei dus, die zijn echt groot. We zijn braaf in de auto gebleven deze keer, sommige mensen stonden op nog geen 5 m. afstand, kan toch gevaarlijk zijn. Maar ook deze heren verblikten of verbloosden niet, ze gingen gewoon door met eten. Na 45 km kwamen we bij de parkeerplaats van Maligne Lake, genoeg plek en we werden opgewacht door 2 kleinere herten, 2 mannetjes, waarvan 1 zelfs nog erg jong (die lichtgekleurde op de foto). We gingen wandelen naar Bald Hills, 10 km/4 uur. Heenreis alleen maar omhoog, wel langzaam stijgend, geen vlakke stukjes, dat wordt een makkie op de terugweg dachten we nog. Best een hele klim, het laatste stuk was erg steil naar de top van Bald Hills. En koud dat het daar was!!!! En winderig. Wel een prachtig uitzicht 360o, da's dus helemaal rond! Beneden ons Maligne Lake en daaromheen hele aparte bergen, niet de bergen zoals in Banff, maar anders van vorm, heel puntig, minder sneeuw, sommige zijn rood, andere grijs, duidelijk een ander gebied. Het pad naar beneden duurde wel erg lang, onze benen leken wel pap, misschien door de zware belasting van de afgelopen dagen. Gelukkig kom je dan beneden in je kempertje en kan je lekker koffie drinken (en naar je eigen wc!). Handig.

Rond 5 uur weer op de campground, onderweg weer elks gezien. Die zie je dus meer langs de weg dan in het bos. De gebruikelijke gekte van de fotografen, wij zijn zelfs langzaam doorgereden en hebben snel een paar snapshots gemaakt. Op een gegeven moment stond er weer zo’n zootje ongeregeld iets te fotograferen, maar wij zijn doorgereden. Knap he, ook al jeukt je fotohandje. Kweet niet wat ik doe als het een beer, eland, coyote, kariboe ofzo is, dan zijn we waarschijnlijk toch weer net zo dom……… We proberen nu dit bericht illegaal op de site te zetten, we merkten gisteren nl. in de pizzeria dat we op het netwerk van het hotel daarnaast waren ingelogd (onbeveiligd dus) We gaan dus geld besparen……


Morgen willen we ver van huis gaan wandelen, 100 km terug over de Icefields Parkway naar die gigantisch grote Columbia Icefield gletsjer. Daar in de buurt is een hike met uitzicht over de ijsmassa van een andere kant dan de parkeerplaats waar de dagtrips met grote snowcoaches starten. Of dat gelukt is lezen jullie morgen.

Foto's op:
http://picasaweb.google.nl/leenellien

Groetjes vanuit Jasper, Leen en Ellien