Lake O’Hara, eerste dag in het paradijs

Lake O’Hara, 15 juli, eerste dag in het paradijs

Hoi allemaal,

Nou we zijn dus echt beland in het wandelparadijs, eindelijk vanochtend was het dan zover. Natuurlijk waren we vroeg van de partij om de shuttlebus niet te missen van 9.45. Eerst hadden we nog een mailtje ontvangen de avond ervoor van onze wildlife excursie van 20 juli in het Wells Gray National Park. Die kon helaas niet doorgaan wegens onvoorziene omstandigheden. Jammer, jammer, jammer (zachtjes uitgedrukt). We hebben nog wel een mailtje gestuurd met het verzoek om de excursie te verplaatsen, maar die mail werd niet verstuurd (e-mail problemen). Diezelfde mail hebben we ook verstuurd naar Frans van het reisburo (werd wel verstuurd). Diezelfde avond hebben we ook geprobeerd om te bellen met Regina van Wells Gray maar ze was niet thuis. Het zag er dus naar uit dat de excursie niet kon doorgaan. De volgende ochtend voor vertrek naar Lake O’Hara nog ff de mail gecheckt en gelukkig goed nieuws: de excursie kon evt. verplaatst worden naar 22 of 23 juli. Blijkbaar had Frans wel contact met Regina kunnen krijgen. Helaas konden we nog steeds niet met Wells Gray mailen en bellen lukte ook niet (er was nog niemand aanwezig voor 8.30). Dan maar proberen te bellen bij de Lodge.

Afijn om 8.30 waren we bij Le Relais: de bushalte voor Lake O’Hara, maar 1 uurtje te vroeg. De busrit was over een ‘very bumpy road’, 11 km lang. De chauffeur was een leuke jonge knul: "Hi I’m Ben, how are you today"? We werden aardig heen en weer geschud. Overigens was het weer een stuk beter dan de dag ervoor, toen regende het bijna de hele dag. Het was aardig opgeklaard toen we boven waren bij de Lodge. Een mooi oud houten gebouw, rustiek ingericht, vloerbedekking binnen, dus schoenen uit. We konden haast niet wachten om op pad te gaan. Het duurde helaas ff voor we op pad gingen want ik was zo slim geweest om al onze wandelspullen in de koffers te stoppen en die werden weggezet, omdat je pas na 12.30 op je kamer kon. Dom, dom, had ik kunnen weten. Gelukkig had Ben de spullen snel uit de bus gehaald en voor onze kamer neergezet. De ontvangst was allerhartelijkst, aardige dames die erg behulpzaam waren bij het adviseren van de hikes. "Oh, I think you can do all the hikes, you look like sturdy hikers". Complimentje….

Op de gang voor onze kamer hebben we de koffers helemaal ontruimd, want natuurlijk was alles lekker verspreid ingepakt,slimmmmmmmm. Er stond ook al een lunchpakket voor ons klaar voor onderweg, verpakt in schattige zakjes met onze naam erop. En het was heerlijk bleek later. Drinkflessen met lemonjuice en niet te vergeten: er stond een schaal met chocolaatjes om mee te nemen, nou je begrijpt dat we die ook in een zakje hebben gepropt. En of ze wisten dat wij chocoholics kwamen?? Iets na elven zijn we dan eindelijk vertrokken. Iedereen zat al lang bovenop een berg, nu wij nog, ik schaamde me dood. Overigens hebben we eerst nog in de Lodge gebeld (onze mobiel had geen bereik, dat is trouwens bijna overal een probleem) naar Wells Gray en joepie, de excursie is verzet naar 22 juli.

Eerste wandeling was Lake Mc.Arthur. Het is echt of je hier wandelt in het wandelparadijs, de uitzichten zijn overal prachtig en je hoeft er niet lang voor te hiken voor je kan genieten van mooie plaatjes. Al gaat het niet vanzelf hoor, je moet er toch flink voor klimmen.
Het Lake Mc.Arthur was echt waanzinnig mooi. Een knalblauw meer omgeven door bergen met sneeuw en gletsjers. Onderweg zagen we nog worstelende marmotten bij Schaffer Lake, schattig, we kunnen er geen genoeg van krijgen. De tocht was niet zo lang, slechts 7 km. We waren net op tijd terug voor de thee om 15.30. Vreselijk afzien, zoveel verschillende heerlijke verse koeken, de kalorien die we eraf gewandeld hadden vlogen er weer heel snel aan, want je moet natuurlijk wel alles proeven. Ze hebben ook waanzinnig lekker mangosap, dat is zo lekker, zeker als je erge dorst hebt, ze bleven bijvullen. Onze kamer was inmiddels ook beschikbaar en na een korte inspectie gingen we snel naar buiten want het was ontzettend warm binnen.

Een rondje rond het Lake O’Hara gelopen. Schitterend gelegen tussen de bergen, aan de rand ligt de Lodge met nog een paar cabins. Het rondje bleek best lang te zijn, ~3km. Daarna hadden we flink honger gekregen en om 18.30 ging de gong! en mochten we aan tafel. We hadden een eigen tafeltje voor 2 bij het raam met uitzicht op de bergen en het meer(tussen wat bomen door). Het eten bij Lake O’Hara is superdeluxe, de dure flessen wijn vliegen om je oren, die moet je wel apart betalen, maar dat was voor de meesten geen enkel probleem. Wij voelden ons een beetje een vreemde eend in de bijt tussen al die nette (ietwat oudere) mensen. Met ons mangosapje. Sommigen komen hier elk jaar en kennen elkaar ook (er werd heel wat afgeknuffeld, iets voor jou Herbert?). De meesten zijn rijke Amerikanen/Canadezen,wij waren de enige Nederlanders. De komende dagen zou wel blijken dat de meesten toch behoorlijk fit waren en flink konden hiken, petje af hoor!!!!!! Het avondeten smaakte geweldig, alles was even heerlijk.

Na het eten nog een rondje rond het meer in de hoop een mooie zonsondergang mee te maken. Het was bijna windstil en de zon ging inderdaad mooi onder, alleen waren de muggen behoorlijk irritant aanwezig. Daarna nog ff de foto’s bekeken in een gezellige huiskamer bij het knapperende haardvuur (ik haat dat, maar binnen is het minder erg dan buiten, daar heb je alleen de stank, sorry liefhebbers van vuurtje stoken). Rond 22.00 werd het heeeeel erg stil, dus toen zijn we ook maar naar onze kamer gegaan. Het sanitair was wel grappig, een gedeelde badkamer voor de dames en idem voor de heren, voorzien van 2 toiletten, douche en ligbad, wel alles voorzien van deurtjes hoor. De toiletten werden op een aparte manier geleegd, dmv een vacuumsysteem. Daar moet je dus niet op zitten als dat gebeurt, want het geluid deed vermoeden dat je dan het heelal werd ingeschoten. Rond 22.30 lagen we in ons veel te kleine bed, maar de extra ruimte boven je hoofd is ook wel prettig. Morgen weer een dag in het paradijs.

Foto's op:
http://picasaweb.google.nl/leenellien

Tot dan, groetjes van Leen en Ellien.

Rectificatie: de marmotten die we steeds zien, die grote harige dingen, zijn geen Frisky marmotten maar “Hoary marmots”. Frisky betekent “speels”(Laura, jij had het misschien wel door?), maar ik had dit zo zien staan bij een foto in een boek, vandaar. Zo, nu kunnen jullie weer rustig slapen want dit misverstand heeft jullie vast wel al die tijd beziggehouden denk ik.