Close encounters of the BEAR kind

Lake Louise 12 juli, Close encounters of the BEAR kind

Beste allemaal,

Tja, de titel(variatie op een beroemde film) klinkt al spannend, wat zou het betekenen? In ieder geval was het niet 'te' close, anders zaten jullie dit nu niet te lezen, maar dat het spannend was dat is zeker, dus lees snel verder…
De dag begon als alle andere rond half 7, met de trein die door de camper raasde. Voordat we gingen wandelen hebben we nog ff geMSN-ed met de familie. We hadden even geen verbinding, er was iets misgegaan in het postkantoor. Geweldig nieuws van Bianca. Leuk dat we dit ook allemaal kunnen volgen. De bestemming van vandaag was ~40 km rijden, Helen Lake, en het beloofde volgens mijn boek weer erg mooi te worden. Het weer was perfect, veel zon en gelukkig ook af en toe een wolk. Rond 11 uur pas aan de wandel. 3 km door bos gelopen en toen kregen we steeds mooiere vergezichten. Toen we net lekker zaten te eten kwamen er mensen langs die vroegen of we “de beer” al hadden gezien? Nou nee, die bleek dus aan de overkant van de vallei te lopen waar wij waren. Dus appeltje snel doorgeslikt en we hadden ineens vleugels gekregen, is ook wel handig in de bergen. En inderdaad, al snel hadden we Bruin gevonden. Net iets te ver weg aan de overkant op een helling, maar vooruit een beer is een beer en dit was wel lekker veilig. Op de foto kan je wel zien dat het een echte beer is, een grizzlie, zo’n grote jongen dus.

Na een poosje de beer gedag gezegd en weer verder gegaan op zoek naar Helen Lake. Onderweg was het ene uitzicht nog fantastischer dan het andere, met klaterende beekjes, onwijs mooie bloemen. Laura je begrijpt het al, ik ben weer vaak horizontaal gegaan. Het was een alpenwei in bloei, maar gelukkig zonder Heidi en Peter. Aan het eind was een klein meertje waar een kolonie Frisky marmotten bleek rond te hangen, erg bang waren ze niet, ze poseerden zelfs voor de foto (zie het bijgevoegde bewijs). Na het meer kon je nog 1 km naar boven lopen voor een nog mooier uitzicht (kon volgens ons niet) en dat hebben we dus ook gedaan. Het was ff ploeteren bergop maar toen we eenmaal boven waren waanden we ons op het topje van de wereld. Ik kreeg behoefte om de vlag te planten, maar was die net vergeten mee te nemen. Het uitzicht was fenomenaal. Zo hoog zijn we nog nooit geweest en zeker niet met zo’n uitzicht, het is gewoon niet te bevatten zo mooi (of verval ik nu in herhalingen??).

We moesten ons echt losrukken van die rots en rond half 4 gingen we weer naar beneden. Lopen we door een bebost stuk, staat Leen ineens stil en roept "sh…..dat mij dit nou moet overkomen..." en pakt zijn fototoestel. Staat er dus een grizzlie op nog geen 50 meter onder ons op de helling naar ons te kijken. Dat is schrikken, je weet dat ze er zijn, maar zo dichtbij liever niet. We hebben in een reflex toch nog een paar foto’s gemaakt, is achteraf natuurlijk niet de bedoeling, maar de verleiding was groter dan onze angst. Eigenlijk had ik de pepperspray moeten pakken. Maar we hebben ook gehandeld volgens het boekje, zijn rustig gebleven, stil blijven staan, camera hangt altijd om je nek, dus stonden we redelijk stil. De beer bestudeerde ons en je zag hem denken….. Op dat moment hoorden we andere hikers aankomen die nogal luidruchtig waren, is prima om beren weg te jagen, maar was voor ons niet fijn want de beer had ons al gezien en dan moet je heel stil zijn, Dus ik siste:”shut up”, niet aardig maar ik kon niet anders. Gelukkig waren we toen met z’n 6-en en de beer had inmiddels besloten om weg te gaan, oeff. We zijn daarna bij die groep gebleven en kwamen de beer nog 1 keer tegen toen die het bos indook.

Het was erg gezellig, leuke jongelui uit Canada en Rusland. Al babbelend over koetjes en kalfjes en beren natuurlijk, kwamen we vrij snel beneden. Die jongelui hadden toch iets andere plannen gehad met de beer dan wij, hard schreeuwen en zwaaien met je armen en zelfs stenen gooien!!! Volgens mijn info daag je de beer dan juist uit en zal hij eerder aanvallen. Ik ben blij dat ze het niet gedaan hebben, al heb ik natuurlijk niet de wijsheid in petto hoor. Achteraf was het dus misschien wel onze eigen schuld dat we de beer tegenkwamen, misschien niet genoeg herrie gemaakt, dan is de beer al lang weg voordat jij er bent. Maar eind goed al goed zullen we maar zeggen. We waren net te laat voor het avondeten, 8 uur zaten we achter een bordje rijst met een of andere “stew”, lekker hoor en lekker snel klaar. Geen tijd meer om jullie vandaag te mailen, maar morgenochtend zullen we onze plicht weer doen en lezen jullie dit spannende verhaal dus ’s middags pas. Overigens hebben we vandaag wel weer zo’n 15 km gelopen, vrij lang over gedaan,maar dat kwam door wat afleiding onderweg......

Foto's op:
http://picasaweb.google.nl/leenellien

Groetjes van de bearwatchers.

P.S. Voor diegenen die dachten dat wij gisteren in de camper zijn gebleven toen die zwarte beren langs de weg liepen. Nou NEEEEEE, wij waren net zo stom als al die andere mensen die daar rond renden. Probeer maar eens om door te rijden als al die mensen daar staan.Foei, foei.

P.S. Galina, ik heb geen geheimpjes meer voor Leen, we hebben nog wel 3 excursies geboekt, maar Leen weet daarvan.